18.12.17

Παρατήρηση σε Αρχιτεκτονική και Τοπογραφία - Χειμώνας, Δεκέμβριος 2017 - Βόλος



...με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της περιοχής, την Εξωραϊστική Λέσχη Βόλου, στην οδό Πολυμέρη...

Για τον χειμερινό μήνα Δεκέμβριο του έτους 2017, θα γίνει μια παρατήρηση στην αρχιτεκτονική και την τοπογραφία στο Βόλο του νομού Μαγνησίας για αναφορές σχετικές με τις γραμμές της πόλης, οικοδομικές και ρυμοτομικές, τα ονόματα των οδών και η λογική τους στην πολιτική, η πολιτική της οικογένειας του Θεολογικού στην τοπογραφία της πόλης του Βόλου, το ποινικό της δογματικής Σιδηρόκαστρου Σερρών στην τοπογραφία, την πολιτική του Βόλου και την πολιτική της προαναφερθείσας δογματικής στη λογική της παραλίας της πόλης, το χρώμα, το σχήμα, το σχέδιο και για το τέλος, η φωτογραφία στην αρχιτεκτονική.
Θεωρούμε τις φετινές εκδηλώσεις των εικαστικών εκθέσεων στο Βόλο για την περίοδο του χειμώνα, Δεκέμβριο του 2017 έως Φεβρουάριο 2018, κάπως προβληματικές με την ιδέα ότι είμαστε στη μέση της σεζόν για τα εικαστικά και δεν έχουν προγραμματιστεί ποικίλες εκδηλώσεις, σε σχέση και με το φθινόπωρο που είχαμε πολλαπλά παραδείγματα κριτικής.
Εστιάζουμε λοιπόν, στην αρχιτεκτονική και στην τοπογραφία για τους τρεις μήνες του φετινού χειμώνα...


 


Σύμφωνα με την πεζοπορία ανάμεσα στους δρόμους του βασικού χωροταξικού συγκροτήματος της πόλης, δηλαδή από Δημάρχου Γεωργιάδου μέχρι 28ης Οκτωβρίου και από Φιλίππου Ιωάννου μέχρι Μεταμορφώσεως, θα γίνει κριτική σε διάφορα συμβάντα που συναντά ο κάτοικος κι επισκέπτης της πόλης, το βάρος γέρνει προς τον κάτοικο, φυσικά, μέσα από τις αναφορές που προαναφέραμε. Χαρακτηριστικά, η οδός Μαγνήτων απέπνεε και τον πιο ιδιαίτερο ιστορικό αέρα της μέσα στο χωροταξικό σχέδιο της πόλης με τις κατοικίες να διαφαίνονται πιο αρχοντικά, μάλιστα.
Η πόλη του Βόλου έχει μακραίωνη ιστορία στην τοπογραφία και στην αρχιτεκτονική της. Μια αρχιτεκτονική που χαρακτηρίστηκε από τον σεισμό του 1954, και σε μια άποψη που η τοπογραφία του Βόλου απέκτησε τη δική της πολιτική στη λογική του σεισμού. Παρατηρήθηκε, λοιπόν, πρόβλημα στην άποψη της διαχείρισης μεταξύ των γεγονότων, όπως ο σεισμός, με την πολιτική. Πιθανολογούμε ότι οι κάτοικοι της πόλης την εποχή εκείνη δε συμφώνησαν στην επίδειξη της πολιτικής προς την Αθήνα.






Παρατηρήθηκε, λοιπόν, ένας εσωτερικός διχασμός στην Ελλάδα με την ιδέα μεταξύ Βόρειας Ελλάδας, όπου ανήκει κι ο Βόλος γεωγραφικά, και Νότιας Ελλάδας, όπου ανήκει η Αθήνα, περί το 1955. Το ίδιο έτος χαρακτηρίστηκε σαν έτος αποκατάστασης της πολιτικής εσωτερικά στη χώρα, σε συνδυασμό με το εξωτερικό, για τις ανάγκες της επικοινωνίας.


Μάλιστα, κρίνεται σημαντικό έτος, διότι επαναλήφθηκαν μια σειρά από γεγονότα σεισμού, με την ιδέα ότι το έδαφος είχε ξανά πρόβλημα. Ο Βόλος απέκτησε το ποινικό του Σιδηρόκαστρου Σερρών μέσα από μια πολιτική της Αθήνας, με τη βοήθεια της οικογένειας του Θεολογικού στη Μαγνησία. Εν ολίγοις, το ποινικό της δογματικής διαμόρφωσε και την αρχιτεκτονική στην πόλη. Ενίσχυσε στην πολιτική του Βόλου, σε ένα επίπεδο που η αρχιτεκτονική της πόλης απέκτησε πιο ιστορικό χαρακτήρα στη Μαγνησία, με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της περιοχής, την Εξωραϊστική Λέσχη Βόλου, στην οδό Πολυμέρη.
Από την πλευρά της, η πρωτεύουσα της χώρας, Αθήνα, ζήτησε από το Βόλο, οι κάτοικοι του να διαμορφώσουν τις προσόψεις των κατοικιών τους, με την ιδέα ότι η πόλη είχε τόσο σοβαρό ποινικό στο έδαφος της. Θεωρήθηκε πολιτική η αρχιτεκτονική, δηλαδή. Να αναφερθεί μάλιστα η σημασία της πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλάδα και η συμβολή του στα προβλήματα της πόλης και την επίλυση τους. Με την πολιτική της η πόλη και μέσω της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, θεωρήθηκε φιλική η διάθεση προς την Ανατολή περισσότερο σε σχέση με τη Δύση. Αυτό διαφαινόταν μέσω της επιλογής της χρωματολογίας των προσόψεων των κτισμάτων, με την ιδέα ότι επιλέχθηκαν οι θερμές και ζεστές αποχρώσεις, τα κοκκινωπά, τα οποία έπαιξαν το δικό τους ρόλο εκείνα τα χρόνια.
Απέφυγε, λοιπόν, η αρχιτεκτονική τις ερμηνείες της μέσα από την επιλογή του γαλάζιου χρώματος, που εξέφραζε και μια πολιτική του Βόλου, για να μην επιβαρυνθεί ο κάτοικος της πόλης. Κι επειδή πέρασαν τα χρόνια, κι ο κάτοικος φρόντιζε την κατοικία του, οποιαδήποτε νεότερη αποκατάσταση ή ανακαίνιση, μπορούσε να διαφανεί από ορισμένα στοιχεία αρχιτεκτονικά στις υποδομές, από το παρελθόν στο σήμερα. Υπήρχαν παραδείγματα, φυσικά, γαλάζιου χρώματος, με πρόβλημα στην πολιτική. ήταν άποψη στην αρχιτεκτονική, λοιπόν, η πολιτική του Βόλου στον κάτοικο/ ιδιοκτήτη και στα θερμά των προσόψεων. Η πόλη απέκτησε την πολιτική της, όπως προείπαμε, μέσα από την οικογένεια του Θεολογικού, η οποία ήταν και η ιδιοκτήτρια της δογματικής Σιδηρόκαστρο Σερρών. Στην πολιτική του το χρώμα έχει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχολογίας του κατοίκου σε σχέση με την πολιτική της οικογένειας του Θεολογικού, στην οποία και παρατηρήθηκε πρόβλημα με την άποψη ότι οι νεότερες γενιές δεν έχουν ενημερωθεί επαρκώς ως απόγονοι για τις ιστορικές ενέργειες κι αποφάσεις των προγόνων τους.





Το χρώμα ενίσχυε προς μια άποψη, επειδή ήταν σημαντικό για τη ψυχολογία της οικογένειας, ειδικά της γυναίκας νοικοκυράς. Το χρώμα ήταν συμβολικό ως προς την οικοδομική γραμμή, η οποία ήταν παράλληλη προς τη ρυμοτομική γραμμή, με την άποψη ότι ο πεζός μπορούσε να αποκτά πολιτική κατά τη θέαση και το βάδειν κατά μήκος των κατοικιών. Ήταν σημαντικό το πρόβλημα της πολιτικής, όμως τα χρόνια εκείνα. Πιθανόν, ο πεζός, σύμφωνα με μια άποψη, έπρεπε να αντιλαμβάνεται τη λογική της πολιτικής γύρω του στις υποδομές, από την κατοικία του μέχρι την έξοδο του. Το χρώμα είχε τη λειτουργία να είναι ενάντια στην αντίληψη και διαμόρφωση της δημόσιας περιουσίας στο σχέδιο πόλεως. Να αντιλαμβάνεται, δηλαδή, την ιδιωτική από τη δημόσια περιουσία.
Το γαλάζιο χρώμα χρησιμοποιήθηκε στη δημόσια περιουσία λόγω της κατάφασης του στην πολιτική του Βόλου, της Ελλάδος, είχε μια τέτοια λειτουργία στην εμφάνιση του στην πόλη. Το θερμό ήταν πιο καταφατικό στη ψυχολογία του κατοίκου, όπως προαναφέραμε. Είμαστε στη δεκαετία του 1950, κυρίως.
Πολιτικά, ο Βολιώτης είχε την προσοχή του στο χρώμα με την ιδέα ότι παρακολουθούνταν από την τοπική αρχή για τις ανάγκες της καθημερινής του ζωής. Στην πολιτική τους, οι Βολιώτες είχαν πρόβλημα με τους λοιπούς ντόπιους των θεσσαλικών πόλεων, Τρίκαλα, Καρδίτσα και Λάρισα, τη Θεσσαλία, εν ολίγοις, διότι ξεχώριζαν λόγω της θάλασσας και του όρους, Πήλιον. Στην πολιτική τους οι Πηλιορείτες χρειάζονται μια πολιτική και απευθύνονται κι αυτοί στην οικογένεια του Θεολογικού στη Μαγνησία, περί το 1964, όπου θα αναφέρουμε μια πολύπλοκη πολιτική που καθιερώθηκε αν σκεφτεί κανείς την πολλαπλότητα των οικισμών στο όρος, μέσα από τα αναρίθμητα χωριά του τόσο εσωτερικά στον Παγασητικό Κόλπο όσο κι εξωτερικά, στο Αιγαίον πέλαγος.
Υπολογίζουμε, λοιπόν, ότι οι Πηλιορείτες έχουν άποψη στο θέμα της πολιτικής χωρίς να έχουν τον κίνδυνο της πολιτικής του Βόλου. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι στην Ελλάδα διαφάνηκε μια ξεχωριστή πολιτική για το Βόλο, στον οποίο εσωτερικά ο νομός χωρίστηκε, έγινε μια κατάτμηση εσωτερική, σύμφωνα με τις χρήσεις γης και το ενδιαφέρον ανά σημείο και περιοχή. Θεωρήθηκε πολύ χρηστική απόφαση αυτήν, λοιπόν, και θεωρούμε ότι ακολουθείται μέχρι σήμερα, εφόσον μάλιστα καλύφθηκε με τη χρήση αδειών και εγγράφων εποχής, πιθανόν οι κάτοικοι ανά σημείο έχουν τις εγγυήσεις της εποχής εκείνης. Στο Βόλο ήταν πολιτική η εποχή, λοιπόν. Στη συνέχεια, και μέσα στη δικτατορία του 1967 ως το 1974, η οικογένεια του Θεολογικού πάλι βοήθησε τα εδάφη με την ευλογία θρησκευτικών προσώπων, τα οποία ανέλαβαν θέση τοπικών αρχόντων σύμφωνα με τις αποφάσεις της Αθήνας και των συνταγματαρχών. Θεωρούμε ότι ο πρεσβύτερος της οικογένειας του Θεολογικού δίνει την άδεια για επανάχρηση της δογματικής με θρησκευτικό περιεχόμενο στο ύφος της, μια λογική ήπια και συμβατή με τις αρχές της Θεολογίας της Ελλάδος. 
Πολιτικά, η εποχή αυτή μας φέρνει στην αρχιτεκτονική, μια άποψη της πολιτικής του πολέμου, της Κατοχής, δηλαδή, εφόσον η δικτατορία αποτελεί βάναυσο μέσο για τον άνθρωπο. Υπάρχει άποψη που υποστηρίζει ότι η πολιτική της εποχής είναι λογική. Αυτή συνδέεται με τους κανόνες της αρχιτεκτονικής, η οποία συνεχίζει να έχει πολιτική σημασία. Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε η πολιτική του Σιδηρόκαστρου Σερρών με πολιτικό νόημα για να αφυπνίσει τον εθνικό χαρακτήρα της χώρας. Βρισκόμαστε περί το 1979, όπου η πολιτική της χώρας προσπαθεί να συνέλθει από τη Χούντα, και οι κάτοικοι του Βόλου χρησιμοποιούν το χρώμα, το σχήμα, το σχέδιο για να επαναφέρουν την αρχιτεκτονική στο είδος της, μέσα από πολλαπλές εκφάνσεις σχεδίου, όπου διδάσκονταν μάλιστα στην τοπική εκπαίδευση από καθηγητές της Αθήνας ή με σπουδές σε σχολές των Αθηνών. Στην Αθήνα εκείνη την περίοδο, πολλοί από τους κατοίκους του Βόλου ταξίδεψαν για να έχουν στα χέρια τους μια άδεια για την πολιτική τους, τα πολιτικά τους φρονήματα, δηλαδή, σε σχέση με την ιδιόκτητη κατοικία τους και την περιοχή στην οποία ανήκε στη Μαγνησία. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η οδός Γαλλίας, η οποία ρυθμίστηκε ιστορικά στο να περιλαμβάνεται εντός των οικοδομημάτων της άδεια χρήσης για τον ιδιοκτήτη που είχε τα ανάλογα φρονήματα της πολιτικής. Έτσι, ο δρόμος απέκτησε επιπρόσθετη σημασία. Θεωρούμε ότι πολιτικά η άποψη του δρόμου είναι και η πιο ενδεικτική για να θεωρηθεί ότι η πόλη έχει ιστορικές οδούς.

Θεωρούμε ότι υπάρχει θέμα με την πολιτική άποψη, δηλαδή εκεί έρχεται η οικογένεια της Θεολογίας και το θρησκευτικό παρόν της Εκκλησίας, και καλείται να καλύψει τυχόν απρέπειες στο εσωτερικό της πόλης. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1980. Στην πολιτική του 1990 έχουμε μια άποψη σύγχρονη όπου και μέσα από τις πολυκατοικίες διαφάνηκε το θεολογικό στοιχείο και πνεύμα της εποχής, εφόσον μάλιστα στην πόλη παρατηρήθηκαν εορτασμοί για την εθιμοτυπία αυτή.

Στην Ελλάδα ο Βόλος αποτιμήθηκε ως μια από τις πιο ιστορικές αρχιτεκτονικά πόλεις, επειδή όπως προαναφέραμε χρησιμοποιήθηκε η δογματική στο έδαφος. Η τοπογραφία απέκτησε επιπλέον χαρακτήρα και ύφος. Θεωρούμε ότι οι κάτοικοι της πόλης συνέχισαν να ζητούν άδεια για την επιλογή τους στα πολιτικά φρονήματα κάτι το οποίο αναθεωρούσε την άδεια της κατοικίας τους, δηλαδή συμπεριλαμβάνονταν στην πολιτική του φακέλου της αδείας στην αρμόδια τοπική υπηρεσία. Το χρώμα λοιπόν, λάμβανε άλλες διαστάσεις, το σχέδιο επίσης. Πολιτικά, και πάλι, η ψυχολογία του κατοίκου είχε τη διάθεση στα όρια του για παιχνίδι εσωτερικά στην πόλη. Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία ήταν το παιχνίδι. Σε βαθμό που επηρεάστηκαν όλοι οι τομείς της ζωής του, όπως η υγιεινή, η διατροφή, το επάγγελμα, η διασκέδαση και τα λοιπά ενδιαφέροντα. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι γίνεται εμφανές ένα σημείο χρονικά όπου ο κάτοικος αποκτά πιο πολύπλευρη απεικόνιση στη ζωή του καθημερινά, με το σαββατοκύριακο να αποτελεί το διήμερο της ξεκούρασης, όπου κάθεται στο σπίτι και απολαμβάνει την κατοικία του.
Θεωρούμε το σαββατοκύριακο κομμάτι της αρχιτεκτονικής, πιο ευμεγέθη της τοπογραφίας, είναι μια ποιότητα αυτή στο έδαφος. Στην πολιτική φτάσαμε στο 2000 περίπου, οπότε και αποτιμάται η σύζευξη αρχιτεκτονικής και τοπογραφίας στο έδαφος με πιο σύγχρονα μέσα και μεθοδολογίες έκφρασης κι επίλυσης των προβλημάτων, στη Μεταπολίτευση.
 
Στη νεότερη Ελλάδα, ανάμεσα στις δύο τελευταίες δεκαετίες της πολιτικής του τόπου εμφανίστηκε μια άποψη στην αρχιτεκτονική που την ήθελε ως τομέα πιο κοσμικό, δηλαδή έγινε της μόδας το επάγγελμα του μηχανικού υπό όρους σύγχρονους που επιβάλουν την άποψη του ίδιου και σε λοιπά θέματα. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι αρκετοί αρχιτέκτονες όπως και η συγγραφή αυτού του κειμένου, ως Τοπογράφος επιδίδονται στην ιστορία τέχνης και στα εικαστικά. Οι μηχανικοί, λοιπόν επιδίδονται σε πολλαπλές ιδιότητες των ιδίων, δηλαδή περί του επαγγέλματος του μηχανικού, είδαμε να υιοθετούν και να αφομιώνονται οι απόψεις τους από τομείς του πολιτισμού και της κοσμικής ζωής. Αρκεί να αναφέρουμε, ότι η συγγραφή αυτού του κειμένου έχει τις βασικές της σπουδές στην Τοπογραφία του ΤΕΙ Αθήνας στην Αττική, όπου και παρακολούθησε τη σχολή από το 2005. Συμφωνούμε, λοιπόν, ότι στην Τοπογραφία προστέθηκε μια άποψη από Εικαστικά, όπως τα χειρίστηκε η ίδια η συγγραφή, ήδη από τα πρώτα χρόνια της παρατήρησης στην Αθήνα.

Συνεχίζουμε, με την άποψη ότι στη λογική της τοπογραφίας το ποινικό του Σιδηρόκαστρου Σερρών στην πόλη αποδεικνύει την άποψη ότι η πιο άνετα οικονομικά οικογένειες, οι πιο ευαγής δηλαδή, φέρνουν ένα είδος πολυτέλειας και καλοζωίας όπου οι παροχές προς το ελληνικό κράτος περισσεύουν σύμφωνα με τα οφέλη της ιστορικής πολιτικής δογματικής. Θεωρούμε, δηλαδή, ότι η πολιτική της οικογένειας του Θεολογικού είχε πολλαπλά περίσσια στοιχεία να είναι διαθέσιμα στο έδαφος και στον πλανήτη. Θα μπορούσε, λοιπόν, κανείς να "πιάσει" τη δογματική και να στήσει, να σχεδιάσει τη δική του πολιτική άποψη. Με αυτήν τη λογική, είδαμε πολλούς κατοίκους του Βόλου, και των λοιπών θεσσαλικών περιοχών, να υιοθετούν αυτήν την πολιτική στο έδαφος και να έχουν δικά τους ιδεώδη μες στην πόλη.



Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue


No comments: