Παρατήρηση σε Εικαστικά - Άνοιξη, Μάρτιος 2018 - Βόλος

Για τη φετινή Άνοιξη και τον πρώτο μήνα της σε μια απογευματινή βόλτα από την οδό Μεταμορφώσεως προς το σπίτι κάνοντας μια στάση στην οδό Χατζηαργύρη όπου είναι η γκαλερί "δ.", βρίσκω κλειστό τον χώρο και τα έργα του καλλιτέχνη τοποθετημένα έτσι σε διάταξη περιμετρικά πολλαπλά και πολυπληθή, με ενιαία χρωματολογία σκούρων χρωμάτων σε θερμές και ψυχρές αποχρώσεις και σχηματικά κάθετα ορθογώνια παραλληλόγραμμα.

Μια άποψη που στη γνώση της φαντασίας μου τα τοποθετεί ίσως σε χώρο γκαλερί που στεγάζεται επί καθέτων οδών προς το Σύνταγμα αν θεωρήσεις ότι ο καλλιτέχνης είναι συναφής στην άποψη του Κολωνακίου ως περιοχή πολιτικής για πολιτισμό, θα ταίριαζε στους πρόποδες του Λυκαβηττού ως τοπογραφία σε σκουρόχρωμες πρασινάδες του που αφήνουν μια εντύπωση στους "πάνω" δρόμους, βλέπε Ομήρου, Βουκουρεστίου, Σίνα κλπ. Μια ζωγραφική που για να "ενεργοποιηθεί" στην άποψη μας κάτι "παίρνει" από τις καθέτους οδούς και δίνει τη λογική για να σκεφτείς αυτό το στυλ εμπορικής ρυμοτομίας. Τα κάθετα παραλληλόγραμμα με τις καθέτους οδούς. Πρωτοπορεί ως σκέψη.

Το έργο που δείχνει στο Βόλο θα ταίριαζε στην απόχρωση που έχουν εκθέσεις κυρίως ατομικές, σε κάποιες από τις γκαλερί του Κολωνακίου σαν την "Έκφραση" ή τον παλιό "Εικαστικό Κύκλο". Αυτές δίνουν μια εντύπωση ότι "επικυρώνουν" τον καλλιτέχνη με άλλη εμπορία που βασίζεται στο κλασσικό εμπόριο τέχνης με ιστορικό βάθος αλλά τον κάνουν πιο προσιτό. Στην επόμενη βόλτα για τον μήνα Μάρτιο της Άνοιξης του φετινού έτους κι ενώ η γκαλερί λειτουργούσε στο ωράριο της, συγκεκριμένα στις 6 Μαρτίου 2018 και σε μια διαδρομή από το σπίτι προς την οδό Μεταμορφώσεως ως προορισμό τελικό, η αγωνία για την έκθεση παρέμενε αρκετά λεπτά σε διάθεση αναμονής κι έκπληξης για το τι θα ακολουθήσει εικαστικά. Πολύχρωμα έργα σε περίπου πέντε μεγέθη οι διαστάσεις τους και διάφορα υλικά να τα υποστηρίζουν ώστε να εκτεθούν από τη Λάρισα στο Βόλο σε μια πολιτική, όπως είπαμε.

Μιλάμε για μινιμαλισμό, ο οποίος και προτείνεται μέσα από μια επαναλαμβανόμενη σχεδόν "απανωτή" διάθεση του ιδίου να εκθέσει πολλαπλά ζωγραφικά συμβάντα σε διάφορους χρωματικούς συνδυασμούς. Υπάρχει κάδρο, υπάρχει plexiglass, υπάρχει συλλογική διάθεση στην ιδέα της έκθεσης. Χαμένη στον χώρο είναι σα να βλέπεις εικόνες από συνθέσεις ή με μία λέξη φυτοσυνθέσεις, φυτά εσωτερικού χώρου. Θα μπορούσαμε να πούμε σύμφωνα και με μία ενημέρωση της έκθεσης ότι ο καλλιτέχνης επιδιώκει κάτι διακοσμητικό στα έργα που δείχνει, αναφέρονται για παράδειγμα οι αντίκες. Με τον "γραμμισμό" επιδιώκεται μια μίνιμαλ εκδοχή σχεδίων σαν εικαστικές φόρμες, βλέπε και τη διάσταση, για να αισθανθείς ότι βλέπεις ένα φυσικό περιβάλλον.

Είναι μια καλαισθησία που προτείνεται για εμπορικό σκοπό. Μια μεγάλου μεγέθους σύνθεση στον κεντρικό τοίχο μας κεντρίζει σα να θέλει να μιλήσει ο καλλιτέχνης κι ο θεατής με την ιστορία τέχνης. Το λιμάνι λίγα μέτρα πιο κάτω σέβεται ορθά την έκθεση, "συμφωνεί" με τον χαρακτήρα της. Η πολιτική συνολικά της πόλης είναι αδρανής αυτήν την περίοδο, συνομιλεί λογικά με τα υπόλοιπα πολιτιστικά, ένα παιχνίδι σύγκρισης συμβαίνει. Κρύβει αφηρημένα στοιχεία. Είναι σημαντικό που αναφέρονται οι αντίκες στην κάρτα του καλλιτέχνη για να μνημονεύσουν οι παλιές εποχές του Βόλου την έκθεση αυτή.

Συνεχίζοντας συνεπαρμένη από τα φανταστικά εικαστικά του Βόλου για τον φετινό Μάρτη της Άνοιξης τον πρώτο μήνα, θέλω να εκφράσω τις θερμές ολόψυχες ευχές από τη δογματική/διδακτορική του 2012 και από το παγκόσμιο Θεολογικό προς τον Αστέρη Γκέκα.

Πριν από λίγο κι επιλέγοντας εντέλει να τον εντάξω σε αυτήν την παρατήρηση των εικαστικών του Μάρτη, ο ίδιος άνοιξε το εργαστήριο του, μια μικρή όμορφη μονοκατοικία με αυλή στην οδό Βλαχάβα στο Βόλο για να διαμηνύσει ότι γιορτάζει κι ο ίδιος την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης.

Εξαιρετικά γλυκός και θέλοντας να φανεί κατατοπιστικός στο κοινό του κι ενώ ο χώρος θα λειτουργήσει ως αργά το βράδυ στο περίτεχνο σκηνικό του κυριολεκτικά, το οποίο έχει στήσει ο ίδιος για να αναδείξει την μοναδικότητα της σκέψης του.

Φιλικός και ήρεμος, χαλαρός και ευμαθής και διδακτικός στον επισκέπτη του, το εργαστήριο απέπνεε μια αίγλη, μια φαντασίωση του Βόλου στα εικαστικά όπως είναι και η εξωτική αυλή του με τα καλοκαιρινά εορταστικά της βράδια στις σύγχρονες βεγγέρες της πόλης.

Ξεχώρισα πολλά και εναποθέτω ένα αρχείο με όλη του τη σημασία για τον καλλιτέχνη και την πολλά υποσχόμενη πολλά χρόνια τώρα εργογραφία του. Αστέρης Γκέκας, αναφέρθηκε και δημοσιεύεται τον τελευταίο μήνα του φετινού χειμώνα, επίσης σε αυτό το ιστολόγιο που έχει τη δική του ιστορία να πει.

Ξεχώρισαν οι αναφορές του ίδιου στην περιήγηση του στο εσωτερικό της κατοικίας - εργαστήριο, οι "Αναμένουσες", η σύγκριση τους με τη φλόγα ενός κεριού, η εναπόθεση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας μέσα από τις παραδοσιακές φορεσιές, όπως είναι οι Ηπειρώτικες, οι ποιητές και οι σελιδοδείκτες και μια λέξη του για ένα έργο, το "καραμελάκι" με χαρακτικά ενδιάμεσα κρυφά απόκρυφα που μόνος ο ίδιος αγαπάει να τα βλέπει πρώτος και μετά ο θεατής του, η μοντέρνα τέχνη και πώς τη βλέπει.

Εξαιρετικά περίτεχνο εργαστήριο. Γράφω συγκινημένη και ξεχώρισε τα περίτεχνα, επίσης, κεντητά κοσμήματα μου, κάτι ένιωσε, ανέφερε το "τσιγκελάκι" στις δικές του ζωγραφικές λεπτομέρειες των έργων του...

Για τον φετινό ανοιξιάτικο Μάρτιο του έτους 2018 ημερολογιακά ακολουθώντας μια διαδρομή εικαστικών στην πόλη του Βόλου, θα αναφέρουμε και θα ασχοληθούμε εκτενώς στη σκέψη μας και αρκεί το γεγονός της εικαστικής κριτικής σκέψης για να μας διαμορφώσει το νου, όπως το ίδιο έπραξε και η Βάσω Βούλγαρη στο έργο που παρουσιάζει. Εξαιρετική στην απλότητα της η έκθεση όταν την κοιτάς συνολικά στον ιδιωτικό χώρο της γκαλερί "δ." της οικογένειας Δουλκέρογλου στο κέντρο της πόλης. Επισκέφθηκα στην ανοιξιάτικη βόλτα κι επιμένω στις εποχές για τους φετινούς λόγους της παρατήρησης κι επανέναρξης πιο οργανωμένης του ιστολογίου, σε μια από τις πρώτες μέρες της, συγκεκριμένα το πρωϊνό της Τρίτης 20 Μαρτίου οπότε και είχαμε επίσης την Εαρινή Ισημερία του έτους. Ολόκληρος ο συνδυασμός των τυχαίων γεγονότων και κυρίως η εικαστική τέχνη στη συγκυρία αυτή, κάνει τη Βάσω συγκυρία την ίδια στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Μια νέα γυναίκα κι ως επαγγελματίας ενός σοβαρού επαγγέλματος με θέμα το κόσμημα και μια ενασχόληση μέσα από ένα τοπικό κατάστημα στο Βόλο, εναποθέτει ταυτόχρονα τη ζωγραφική της τέχνη με την οποία καταπιάστηκε για λόγους σπουδών από νεαρή ηλικία.

Βλέπουμε, λοιπόν, μια συγκυρία στην ίδια, κόσμημα, ζωγραφική, Βόλος και πολλά ακόμη ευτυχή κι ευγενικά γεγονότα. Μια σειρά έργων, ξεπερνούν τα δέκα στο χώρο της γκαλερί της οδού Χατζηαργύρη. Λιτή όπως και η θεματική της στην ιστορία τέχνης που επιλέγει να δείξει και να διαβάσει η ίδια για να μεταφέρει το ζωγραφικό της πνεύμα. Φαίνονται σοβαρά από την ίδια ίχνη πρωτοπορίας και της ευμάρειας της, χαρακτηριστική η οικογένεια της και η παράδοση στο κόσμημα, δηλαδή βλέπει υπό αυτό το βλέμμα της οικονομίας κι εμπορίας της τέχνης. Μια σειρά έργων σε λευκό ιβουάρ, ζαχαρί, κρεμ - πες το όπως θες, τέχνη είναι! -  καμβά και επικαλυμμένα όμορφα και σύγχρονα συνάμα με plexiglass για την παρουσίαση τους. Θέλει να είναι σύγχρονη, θέλει να δείχνει το σεβασμό προς την πρωτοπορία του Ιάννη Ξενάκη και όλων αυτών που απέδωσαν ηχητικά, εικαστικά στο έργο τους αυτήν τη δαιδαλώδη σκέψη συνεπαρμένοι από τα αγαθά που έδωσε κι ενέπνευσε ο Βόλος στο έδαφος του κάποτε. Σέβεται το Θεολογικό επίπεδο της πόλης της.

Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι η βάση του έργου της φαίνεται να είναι σε έναν σοβαρό μινιμαλισμό και μου θυμίζει για χάριν της πιο επαγγελματικής μου ιδιότητας ως Τοπογράφος Μηχανικός ότι την αφορά μια διατύπωση γύρω από τη μορφολογία του εδάφους, την ενδιαφέρει η τοπογραφία, η τοπιογραφία, συνθέτει μικρές τοπιογραφίες εξαιρετικά αφηρημένες στη λεπτομέρεια τους και πολύχρωμες λόγω των υφών, στις κλωστές τους για τις οποίες θα γίνουν πιο εκτενείς αναφορές παρακάτω, χαρτογραφεί κάτι στο έργο της. Την ενδιαφέρει λοιπόν, ο σχεδιασμός, η σχεδιογραφία, αυτό αποπνέει η φιγούρα της στη ζωγραφική, καταλαμβάνει ένα μήκος κι ένα πλάτος, έχει διαστάσεις, παρατηρείται μια υψομετρία, ένα σύστημα αξόνων. Εκεί διακρίνεται η πρωτοπορία θεματικά ως συνεχιστής της, πώς νιώθει η Βάσω μέσα από τα μαθηματικά. Μπορείς να φανταστείς και να δεις συνεχώς κάτι, παραστάσεις, από αφηρημένες γίνονται παραστατικές, με χρώμα. Η κλωστή είναι μια άλλη συγκυρία, καθώς στην πόλη τρέχει η παραδοσιακή της άποψη, υπάρχουν θεσμοί που φαίνεται η λογική της να τους υποστηρίζει. Θα μπορούσε για παράδειγμα η έκθεση να φιλοξενηθεί από το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου ή κάποιον εθιμοτυπικό φορέα. Τιμούμε, λοιπόν την κλωστή, την υφή εδώ σε αυτήν την πρώτη ανοιξιάτικη παρατήρηση. Σημαίνει ότι εκφράζεται σαφώς και βαρέως όσο ελαφριά είναι η κόψη και η όψη και η καλλιγραφία που σχηματίζει με το νήμα, τη βελόνα πάνω στο δικό της "εταμίν" ή καμβά για ίχνη.

Η βελόνα δείχνει συμπαράσταση στο διαχρονικό πνεύμα πολιτισμού της πόλης. Είναι μια γυναικεία ενασχόληση και η Βάσω το κάνει θέμα, την απασχολεί. Οι παραστάσεις μπορεί να είναι καράβια, λιμάνια, πανιά και ένα σύμπλεγμα ειρωνικό και περίτεχνο κι εξπρεσσιονιστικό στο είδος της ιστορίας τέχνης αν τη σκεφτούμε. Είναι μια ιδιωματική έκθεση, το στοιχείο της δογματικής/διδακτορικής του 2012 στην υπογράφουσα του κειμένου αυτό ανέδειξε, το ιδίωμα μέσα από στοιχεία του Βόλου, της πρωτοπορίας του. Είναι μια ιδιωματική έκθεση στην ίδια την καλλιτέχνη, είναι το φετίχ της, έχει μάθει από το κόσμημα να νιώθει έτσι. Μια συγκυρία, λοιπόν, πολλών θεματικών και ευτυχών στην πόλη και μια Βάσω που θέλει να είναι η καθολική καλλιτέχνης, βλέπε οι επιδράσεις από την Ιταλία ως χώρα σπουδών της. Πολύ χαρακτηριστικό το κείμενο της εικαστικού, επίσης, Μαρίας Καραχρήστου, για το 2018 οπότε και ανέδειξε τη γραφή και το ταλέντο της φίλης της ζωγράφου, συγκινητικό σε ένα επίπεδο ότι θέλει να προκαλέσει κάτι στη γραφή της, σαν να θέλει να την ξεσηκώσει, να την εγκωμιάσει στο ίδιο πνεύμα που αναφέρθηκε για τον Βόλο και τις τοπικές του τέχνες παραπάνω. Υπάρχει μια ιστοριογραφία λοιπόν, που συνοδεύει και πλάθει τα γεγονότα ακόμη περισσότερο. Κλείνοντας, δίνουμε έμφαση στην ιδέα των λιμανιών ή ότι θέλει η ίδια να αγαπήσει να δείξει, αυτό μας κέρδισε, η λεπτομέρεια και η χαρά της παρατήρησης από κοντά.

Δική σας,

Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue