Έτος 2018_Άγαλμα Ηρώων Παραλιακό Μέτωπο Βόλου ( Αρχείο Ελ. Στίκουλου )
Έτος 1941_Ελλάδα: Γερμανικό νεκροταφείο του πολέμου ( Αρχείο ΔΗΚΙ )
Στην πρώτη παρατήρηση για φέτος κι ενώ συνδυάζεται με τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, τον Μάρτιο, θα σχολιαστεί μια κοινή φωτογραφία για μια σειρά από δέκα συνεχείς αναρτήσεις ως το τέλος του έτους 2018, η οποία και αναπαριστά το άγαλμα του Ηρώων στο παραλιακό μέτωπο του Βόλου, χαρακτηριστικό πολλές δεκαετίες τώρα και σημείο κατατεθέν της πόλης στη δημόσια γλυπτική. Επιλέχθηκε κατόπιν έρευνας να χρησιμοποιηθούν για κάθε ανάρτηση - σχόλιο αποκλειστικά δέκα διαφορετικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε διάφορες διαστάσεις, όπως προτείνονται από το αρχείο του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης στο Βόλο και υπό την ιστορική του παρουσία στη δημόσια αρχειακή βάση και της σημασίας αυτής για την περιοχή και τους κατοίκους της, προσδίδεται μια ιστορικότητα στον επισκέπτη της ιστοσελίδας της και της έρευνας στον φορέα αυτό, νιώθει ότι ζει στον σφυγμό που πάλλεται σύμφωνα με τα ιστορικά γεγονότα στην πόλη. Σύμφωνα με αυτό το αίσθημα, έγινε μια επιλογή γύρω από τη θεματική της ιταλικής Κατοχής περί την περίοδο του πολέμου 1940 - 1944, οπότε και ήταν η διάρκεια του και συγκεκριμένα από σημεία και τόπους της Θεσσαλίας και γύρω περιοχών με έμφαση φυσικά την πόλη του Βόλου. Έτσι στο πάνω μέρος, βλέπουμε την πρόσφατη σύγχρονη έγχρωμη φωτογραφία του αγάλματος από τη συγγραφέα αυτού του κειμένου που στοχεύει να γίνει παρατήρηση και στη συνέχεια βλέπουμε την ιστορική φωτογραφία στο αρχείο του ΔΗΚΙ απ' όπου και αλιεύθηκε η φωτογραφία. Η συνδυαστική ικανότητα του υλικού εδώ έχει λόγους εικαστικής, θεωρητικής, πολυπολιτισμικής συνύπαρξης στο επίπεδο της δογματικής/διδακτορικής της συγγραφέως του ιστολογίου (blog). Η παρατήρηση στοχεύει στο να έχει ενδιαφέρον ο τόπος, η τοπογραφία, η τοπιογραφία της ιστορικής εικόνας κυρίως και σε σχέση με την ιδέα ότι αποτυπώνουμε και σχολιάζουμε σύγχρονα κάτι ιστορικό και δημόσιο όπως το άγαλμα στην παραλία. Πώς και σε τι εκβάλουν ως σχόλια οι δύο εικόνες και σε τι αντιστοιχούν στο πραγματικό έδαφος, η σημαντικότερη έννοια στη δογματική/διδακτορική του 2012, έδαφος. Μας απασχολούν για το σύνολο των παρατηρήσεων, αναρτήσεων και σχολίων που θα γίνουν φέτος στο εικαστικό αυτό θεωρητικό λεκτικό δρώμενο, οι έννοιες της Βόρειας Ελλάδας στην αισθητική της εικόνας, η βορειοελλαδίτικη της Βόρειας Ελλάδας παρομοίως και η πολιτική του Σιδηρόκαστρου Σερρών σε ότι ήδη αναφέρθηκε εδώ. Αυτό ως πόνημα φέρει στοιχεία αισθητικής προσέγγισης με εικαστική άποψη στην εικόνα και στη δύναμη που έχει.
Αναλυτικότερα, το άγαλμα φτιάχτηκε για να εκφράσει την επανάσταση, την πνοή του Έλληνα, την ανάταση, το πνεύμα εν ολίγοις. Έχει ρυθμολογία, σχεδιογραφία, θυμίζει ιδέες για μουσική αν αφαιρεθείς, σήμερα πήρε και παίρνει άλλες έννοιες στη ζωή του στην πόλη. Αυτό σχολιάζουμε εδώ αισθητικά, πώς εκβάλει η ιστορία από την πραγματικότητα ως την εικόνα αυτής. Το έδαφος είναι ο διαμεσολαβητής για να μας πει τι σημαίνει ο νους μας ο ίδιος. Ζήσαμε από τους προγόνους μας, το άγαλμα εκφράζει το παρελθόν. Εν κατακλείδι της παραγράφου αυτής, να επισημανθεί ότι στις συνολικά δέκα αναρτήσεις φέτος θα βλέπουμε από λίγες προτάσεις για σχόλιο στην νεότερη εικόνα του δημόσιου γλυπτού, επιλέγεται αυτό.
Στη συνέχεια, και για να γίνουν υποδειγματικές οι τρεις προαναφερθείσες έννοιες της πολιτικής των επί σειρά μελλοντικά αναρτήσεων, θεωρούμε ότι στην εικόνα του αρχείου του ΔΗΚΙ φαίνεται η στενοχώρια, ο πόνος, είναι ένα γερμανικό νεκροταφείο του πολέμου στην Ελλάδα, κουβαλά σωρούς Γερμανών, το στοιχείο εδώ της Βόρειας Ελλάδας είναι η επιβολή της χάρης του κεντρικού σταυρού που εδρεύει στο χώρο όπως φαίνεται για νεκροταφείο στη χώρα μας. Είναι μεγαλόχαρος και με σοβαρή πολιτική θρησκευτική άποψη πάνω από τις σωρούς. Το στοιχείο της βορειοελλαδίτικης δογματικής εδώ είναι η θρησκευτικότητα που προσδίδει το σχήμα και η σημασία του σταυρού στη φωτογραφία, τη θέλει ασπρόμαυρη συνολικά. Κάτι καίγεται, κάτι φλέγεται, σπίτια, διωγμοί, εξάρσεις συναισθημάτων, φόβου, όλα αυτά εγκλωβίζει. Και πάλι, λοιπόν, στον σταυρό το βλέμμα μας. Στην πολιτική έκφραση του Σιδηρόκαστρου Σερρών, υπάρχει κάτι που επαυξάνει, που επιπροσθέτει, που κάνει τις προηγούμενες δύο πολιτικές σημασίες να λογοδοτούν, εκφράσου σου λέει. Εδώ είναι η χαρά και η ανακούφιση αν το προσδιορίσεις λεκτικά, αν μιλήσεις γι αυτό, ότι πέθαναν οι κακοί, αυτοί που μας στέρησαν τη ζωή, την πνοή.
Υπάρχει κάτι σκοτεινό στην κριτική άποψη των δύο και κάτι βαθιά πολιτικό, κάτι μωβίζει...
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment