Η παρατήρηση για τους ανοιξιάτικους μήνες του έτους 2018 απευθύνεται στο έργο του πολυσήμαντου για την περιοχή του Βόλου και γνωστού Ιταλού ζωγράφου Giorgio de Chirico, γεννημένο στο Βόλο και σε πολλές πεποιθήσεις πολλών γνωστών και μη ανθρώπων του πολιτισμού και γενικότερα γενόμενος ως ιδέα. Αποφασίσαμε λοιπόν, να τον εκθέσουμε ως θεματική για τον μήνα Μάρτιο και τους μήνες Απρίλιο και Μάϊο γιατί θεωρείται ότι επηρεάστηκε τόσο η εικαστική τέχνη που διαπνέει ο Βόλος στις δεκαετίες όσο και η συνεισφορά του ως ζωγράφος του σουρεαλισμού στη Θεολογία του Βόλου, ήταν δηλαδή αντικείμενο της διαδικασίας όσων ασχολήθηκαν με την τέχνη, τη μουσική και λοιπούς τομείς. Το είδος του και οι προτομές του είναι σαν να υπάρχουν στον Παγασητικό Κόλπο και έχουν μια θέση ανάμεσα στις πολυκατοικίες του συγκροτήματος όπου προβάλλουν τα ανδρείκελα (στα αγγλικά τα είδαμε ως puppet) και γι αυτό προτιμήθηκε να φιλοτεχνήσουμε τις επόμενες αναρτήσεις με εξώφυλλα βιβλίων αφιερωμένα στο έργο του Ιταλού ζωγράφου. Μια ιδέα που ακριβώς θέλουμε να μας κάνει να αφιερώσουμε την Άνοιξη ως μια εποχή με τρεις μήνες και να μας συνοδέψει στην ανάγνωση μας. Τα ανδρείκελα, λοιπόν, αποτελούν ένα από τα πιο σοβαρά και σημαντικά σημεία της ζωής του καλλιτέχνη με την ιδέα μάλιστα ότι αποδεικνύουν μαθηματικά τον σουρεαλισμό, είναι μια σωματική φόρμα η οποία αποτελεί εξέλιξη της ζωγραφικής του και εμπεριέχει πολλά στοιχεία ανάγνωσης και μελέτης, κρυφά στοιχεία. Είναι ένα στοιχείο της τέχνης του που μας φέρνει σε επαφή με το έδαφος και το χρώμα το γήϊνο, τα καφέ κυρίως και υπάρχει στο βλέμμα, κάτι προκαλεί. Θεωρούμε ότι στις έρευνες τόσων χρόνων το ανδρείκελο και σε συνάρτηση με την καταγωγή στο Βόλο και το βλέμμα προς τον Βορρά αποτελεί στοιχείο διακωμώδησης και εσωτερικού αστεϊσμού για τους ντόπιους καλλιτέχνες του Βόλου στη Μαγνησία στο πέρασμα των χρόνων και με μια μικρή προτίμηση προς τους νεότερους της Μεταπολίτευσης, οπότε και απέδωσε μάλιστα καρπούς η Θεολογία του Κωστή του Δρυγιανάκη και των υπολοίπων της εποχής εκείνης. Μια ιδέα λοιπόν από κούκλες, puppets στα αγγλικά, που ο νους μας πάει και σε μυθικές αξέχαστες σειρές της τηλεόρασης και της Walt Disney ή και των comics, οι οποίες φέρουν μια μαθηματική ακρίβεια και σημασία για τη χρήση τους τόσο στην απόδοση της τέχνης όσο και στην διακοσμητική ικανότητα που αποκτούν στον χώρο του καλλιτέχνη ή επιστήμονα. Τα ανδρείκελα αποτελούν μια μορφή έκφρασης της πολιτικής του Giorgio de Chirico, ο οποίος γεννήθηκε στο Βόλο και έζησε μέχρι τα οχτώ χρόνια περίπου. Τα ανδρείκελα είναι μια πολιτική άποψη της έκφρασης του υπερρεαλισμού στην ελληνική τέχνη και στην παγκόσμια τέχνη, όπου ο de Chirico αποκτά περισσότερη σημασία στα επίπεδα του σουρεαλισμού. Συνδιαλέγονται στον 20ο αιώνα ως εύρημα. Στο Βόλο υπάρχει χαρακτηριστικά ο βίος του, ο οποίος μας μεταφέρει στην πολιτική της πόλης με ηρεμία και ησυχία στα μεσημέρια του καλοκαιριού. Υπάρχει, δηλαδή, διάσταση εποχής στα ανδρείκελα. Στην πολιτική τους, λοιπόν, αυτές οι μορφές αποτελούν μια ανάγνωση στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία της Ελλάδος μέσα από το βλέμμα της Θεολογίας του Βόλου. Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια του καλλιτέχνη να έχει στη γνώμη του ο Βολιώτης τις πεποιθήσεις της οικογένειας του και του Βόλου. Το ανδρείκελο στο Βόλο απέκτησε μεγαλύτερη σημασία για την πολιτική του άποψη σε ένα βαθμό που στην τοπική εικαστική σκηνή κατά τη Μεταπολίτευση, μετά του 1974, οπότε και λήγει η Δικτατορία, αποκτά σημαντική θέση ως διακοσμητικό στοιχείο στο σπίτι του Βολιώτη. Χαρακτηριστικά ολόκληρη η πόλη απέδωσε τη λατρεία του de Chirico για τον Βόλο από τα παιδικά του χρόνια διακοσμώντας τα εσωτερικά με μια "μαθηματική" κούκλα, διοχέτευσε τη μαθηματική ιδέα, την επιστήμη στην βολιώτικη κατοικία. Στη συνέχεια υιοθετήθηκε σαν άποψη στον πολιτισμό της περιοχής του Βόλου σε μια ιδέα ότι απασχολήθηκαν πολλοί νέοι στη δεκαετία '80 στους οργανισμούς του δήμου ή κάπου ιδιωτικά με έμφαση σε αυτό το στοιχείο, σε αυτό το μέσο, στο ανδρείκελο. Αποτέλεσε στοιχείο εντοπιότητας, μιας άλλης δηλαδή τοπιογραφίας, ή πιο λόγια και λοξά μιας άλλης διετέλεσης πνευματικού υλικού και κόσμου. Μια φιγούρα σε έργο ζωγράφου που έχει κατοικήσει στο Βόλο και γίνεται διάσημος για την πρωτοτυπία του στον μοντερνισμό του 20ου αιώνα αποτελεί επαγγελματικό εφόδιο για εύρεση και απασχόληση εργασίας. Η τοπιογραφία τους βλέπει όλους, λοιπόν σαν στοιχεία ανθρωπόμορφα μεταφορικά της παράστασης και τους κάνει να τρέχουν ώστε να καλύψουν θέσεις κι ασχολίες στην πόλη. Αυτή η μαθηματική φιγούρα βοηθά στην κατανόηση της πολιτικής του Βόλου από εξωγενείς έρευνες και περιοχές του πλανήτη που βρίσκονται σε έρευνα και τους ενδιαφέρει η πλοκή της πόλης. Έφερε μια άποψη στον ρουχισμό και στην εξωτερίκευση συναισθημάτων από αυτόν, απέδωσαν το στυλ τους έτσι, ήταν οι ίδιοι τα ανδρείκελα εν ολίγοις. Σήμερα και σε μια πρόχειρη σκέψη από τις πρώτες που οδηγείται ο νους σε συγκρίσεις θέλουν τους ντόπιους καλλιτέχνες της τοπικής σκηνής των τεχνών και των μέσων να παίρνουν ιδιώματα στις φιγούρες τους και μέσα από τη μαθηματική ακρίβεια του μοντέλου ενός ανδρείκελου ή μιας κούκλας σαν αυτή να ξηλώνουν και να ράβουν τα περιεχόμενα και να δείχνουν αγαπητοί και πρόσχαροι στις δουλειές του τόπου και της προσωπικής τους ικανοποίησης. Η κούκλα αποτελεί ένα στοιχείο εξωτερίκευσης πάνω στον ρουχισμό. Είναι το χρώμα, η γραμμή, η ραφή και ότι ξεχωρίζει στο ρούχο που φορά ο νέος του Βόλου εκείνα τα χρόνια, κυριολεκτικά ότι ξεχωρίζει πάνω στο ρούχο. Αυτό κάτι σημαίνει συμβολικά, αποκτά μια οικειότητα κάτι που ξενίζει, τα μαθηματικά της διακοσμητικής κούκλας στο σπίτι και μετά στο Εντευκτήριο για ελεύθερο σχέδιο σε καβαλέτο προσδίδουν μια λειτουργία στο πραγματικό σώμα της γυναίκας ή του άνδρα του Βόλου. Βοηθά η νιότη, η νεότητα, το γήρας φέρνει θλίψη, η κούκλα ή το puppet στοιχείο της προς τη Βρετανία της ταιριάζει με άλλη χάρη εδώ. Στο Βόλο υπάρχει μια πολιτική εκείνα τα χρόνια όπου η πολιτική της περιοχής αφορά σε μια οικογένεια η οποία απέδωσε την ιστορία του ανδρείκελου στη λογική του Giorgio de Chirico με την πολιτική της σημασία στο επίπεδο της ιστορίας της τέχνης σε πολιτικές που καθιερώθηκε η πολιτική του Βόλου στο επίπεδο της παγκόσμιας ιστορίας της τέχνης. Στην πολιτική της η οικογένεια έχει μια πρωτοτυπία όπου το ανδρείκελο σαν φιγούρα αντιμετωπίζεται σαν αστείο για τη γυναίκα της οικογένειας. Στην πολιτική του αυτό το σχόλιο επέφερε μια πρωτοτυπία στην Ελλάδα στο επίπεδο της λογικής που θέλει τον de Chirico να είναι ο πρώτος άνθρωπος παγκοσμίως που τον τιμά μια επαρχία στον πλανήτη, γι αυτό αποτιμάται πιο λογικά στο επίπεδο της ιστορίας της τέχνης και στη συνολική άποψη της πολιτικής της οικογένειας στο Βόλο.
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment