Για τον φετινό μήνα της Άνοιξης, Απρίλιο τον περίλαμπρο της φύσης και των λουλουδιών θα εξετάσουμε τις εικαστικές εκθέσεις του δήμου μέσα από το τηλεσκόπιο της δογματικής/διδακτορικής του έτους 2012 στο ανώτερο θεολογικό επίπεδο της πόλης και της Παράδοσης του Βόλου από την καταγωγή της συγγραφής, που είναι και η μοναδική στα είδη αυτά. Μια έκθεση για την οποία η διδακτορική απέδωσε κάποιες δεκάδες επισημάνσεις κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της στην περιοχή του Βόλου και συγκεκριμένα στα Παλιά της Μαγνησίας, κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Ξεκινούμε με μια γυναικεία φωτογραφία την περιγραφή εδώ, η οποία μας χαρίζει ένα υπέροχο ροζ χρώμα και "πολύτροπες" τσάντες μεγεθών σε εικαστική εγκατάσταση, όπως θεωρήθηκε και δημιούργησε η υφάντρα και ερευνήτρια εικαστικός σήμερα, Ευριδίκη Αρκουδογιάννη.
Ξεκινούμε την πολύτροπη δική μας, επίσης, αναφορά κι έρευνα μέσα από τις γενικές φωτογραφίες που καλύπτουν θεματικά τις ποικιλίες της έκθεσης με τίτλο " της μόδας... τα γυρίσματα " στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου. Θεματικές πλευρές της έκθεσης που τις βλέπουμε πολιτικά αφιερωμένες στην πολιτιστική χροιά και περιγραφή ξετυλίγοντας έτσι το νήμα της περιγραφής της περιοδικής έκθεσης του μουσείου. Κάπως πρόχειρα, όμως τοποθετημένη ως σκέψη στο νήμα που τις ξετυλίγει, προχειράδες των διοργανωτών στο πολύπαθο όπως φαίνεται, αλλά γλυκό Μουσείο της Πόλης.
Θεματικές όπως τσάντες χειρός, είδη και ποικιλίες ραπτικής, υφαντικής, πατρόν υφασμάτων, καπέλα και ποικιλίες εσωρούχων. Χαρακτηριστικά σε αυτές τις θεματικές τα έπιπλα τοποθέτησης των εκθεμάτων, οι μεγάλες τράπεζες και πάγκοι, τα στηρίγματα, συνολικά χωρούν στην ιδέα της εικαστικής εγκατάστασης που αφορά την έκθεση από την πρωτοβουλία και το μοντέρνο μεράκι της Ε. Αρκουδογιάννη.
Θεματικές που αναδεικνύουν πολύχρωμα και πολυποίκιλα τις εργαλειοθήκες της μόδας στην εποχή του Βόλου από τον 19ο ως τον 20ο αιώνα, 21ο αιώνα σήμερα στην πολιτική της πόλης που γέννησε τον πολιτισμό κι αυτά τα δρώμενα.
Στις εγκαταστάσεις αυτές, λοιπόν, παρατηρούμε ότι επικρατεί το μοντέρνο ύφος, η νοικοκυρεμένη αισθητική που πλησιάζει την διαλεκτική της πολιτικής όπως ενημερώθηκε στον 20ο αιώνα και για τις ανάγκες της γυναίκας της επαρχίας, στην πόλη που ανανέωσε την ηθική της υγιεινά εκμοντερνίζοντας την πολιτική άποψη σε αυτό.
Μια εξαιρετική γυναίκα στην παρουσίαση κι επιμέλεια, όπως την αποτύπωσε γρήγορα ο φακός της ψηφιακής κάμερας, η Ευρυδίκη Αρκουδογιάννη, υφάντρα ιστορική και εικαστικός, όπως αποκαλείται από πρόσωπα της πόλης στον πολιτισμό. Προσδίδει η ίδια η Αρκουδογιάννη μια αίγλη, μια ατμόσφαιρα, μια απόχρωση ιστορική στην αισθητική και μόνον της φωτογραφίας της ανάρτησης στο ιστορικό ιστολόγιο της περίτεχνης ιστορίας της τέχνης από την Παράδοση του Βόλου. Η κριτική, λοιπόν, που θα ακολουθήσει φέρει στοιχεία "κριτικής με εικαστικά" για ένα ιχνογράφημα περί διαλόγου λέξεων και σχεδίων και ότι εντυπωσιάζει στα ενδύματα, τα οποία επιλέχθησαν για να παρουσιαστούν στην περιοδική αυτήν έκθεση. Η πρωτοτυπία του όρου γι αυτό και τα εισαγωγικά στις λέξεις της προηγούμενης πρότασης είναι στην αυθεντία της πόλης και της συγγραφής που τη γέννησε.
Η "κριτική με εικαστικά", λοιπόν, επιλέγει σε κάθε από τα ενδύματα και τις φιλοσοφίες τους που παρουσιάζονται στο μουσείο, στοιχεία και λεπτομέρειες στα σχέδια τους, στις ραφές τους, στα χρώματα, στα μεγέθη, στα σχήματα, οτιδήποτε βλέπει και φαντάζει το ανθρώπινο μάτι. Στο φόρεμα, λοιπόν, αυτό η σκέψη μας οδηγείται στη φευγαλέα παρατήρηση μέσα από το προσεκτικότατο ράψιμο του, οδηγείται στην ενδιάμεση ραφή του γιλέκου - ζακέτας με λευκό ιβουάρ χρώμα, όπου συνδέονται τα κουμπιά και η περίτεχνη διακοσμητική ραφή εκλεκτικιστικού ύφους 18ου αιώνα. Γι αυτό το έκθεμα πιθανόν του 19ου αιώνα επιλέγουμε αυτό το σημείο πάνω του για να οδηγηθεί η σκέψη στην κριτική που θα κάνει. Είναι δαντέλα σε ύφασμα, μοιάζει με τρέσα. Κριτική με εικαστικά σε ενδυμασία - ύφασμα σημαίνει βρίσκω την αρχιτεκτονική στο ένδυμα και μελετώ την πλοκή της, τον σκεπτόμενο σχεδιασμό της. Έχει μια ευγένεια, μια καλλιγραφία, επιδεικνύει την πρόσοψη του φορέματος στον θεατή του. Το σημείο αυτό θέλει να χαρακτηρίσει λεπτομερώς το μάτι που το βλέπει, επιδιώκει την ιστορικότητα, την ιστοριογραφία, επιδιώκει πράγματι να προτείνει μια έκθεση ως ένδυμα στην εκκίνηση της στον πρώτο όροφο του μουσείου.
Σε αυτό το ένδυμα και συνεχίζοντας τη ρυθμολογία που γράφουμε "κριτική με εικαστικά" για την έκθεση βρίσκουμε ότι απεικονίζεται μια ιδέα πολιτικής από τη Μαγνησία γενόμενη στο επίπεδο του χαρακτηρισμού της ως Σιδηρόκαστρο Σερρών και συγκεκριμένα ως τριγωνισμός στο πολύεδρο της πολιτικής αυτής. Αυτό επιτυγχάνεται πάλι στο μέσο του ενδύματος, της ύφανσης όπου και παρατηρούμε μια καθετότητα κατακόρυφη με γεωμετρικά σχέδια παραλληλογράμμων σχηματίζοντας το γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου "Π". Πολύ ωραίο φόρεμα και κομψό, βραδινό κυρίως και μας μεταφέρει στη δογματική της διδακτορικής που θέλει τη νεανίδα γυναίκα που το φορά να πίνει το βραδινό ποτό της σε μπαρ του Βόλου.
Στη ρυθμολογία που συνεχίζεται θα αναφέρουμε γι αυτό το ένδυμα την πολιτική του μέσα από την ονομασία του ενδύματος σύμφωνα και με την περιοχή, όπου εδώ αναπαράγεται το βαθύ βολιώτικο αίσθημα στην Αθήνα. Μας κεντρίζει η Αθήνα στην κριτική που γίνεται. Σε αυτό βλέπουμε την ιδέα του μαύρου χρώματος, τη λάμψη του το βράδυ, την πνοή προς την επισημότητα που έχει. Έχει όμορφο γιακά, μεταξωτό και χαρίζει μια βραδινή "προεδρική", θα λέγαμε ατμόσφαιρα. Το χαρακτηρίζει η ηλικία της γυναίκας που το φοράει και η διαμέσου ύφανση - κλωστή που διαχωρίζει τον σχεδιασμό σε επίπεδα, περίπου σε ύψος πάνω από τα γόνατα, στα γυναικεία πόδια.
Για τη συνέχεια του φετινού Απρίλη, στην έκθεση μας θα παρατηρήσουμε το πάνω σημείο του φορέματος - ενδύματος, όπου χαρακτηρίζεται από έναν Εκλεκτικισμό του 18ου αιώνα στο πολύεδρο του Σιδηρόκαστρου Σερρών. Συγκεκριμένα, παρατηρούμε το λευκό φόρεμα οπότε και μας διαπνέει ο σχεδιασμός στα μανίκια χαμηλά όπως σχηματίζουν μια γιρλάντα περιμετρικά στον αγκώνα, ο γιακάς ο μεγάλος σαν φιόγκος και το σημείο όπου το μάτι πέφτει στο μέσον του στέρνου, του θώρακα και το ύφασμα κάνει ένα γαζί, μια ραφή σχηματίζοντας σούρα αριστερά και δεξιά. Μας εντυπωσιάζει η ρυθμολογία αυτή για την κριτική μας.
Συνεχίζοντας βλέπουμε τη σύνθεση αυτήν στα αριστερά του πρώτου ορόφου του μουσείου, χαρακτηριστικά υπάρχει ένα παλιό σεντούκι, ένα δερμάτινο μπαούλο, υπάρχουν και γυναίκεια αξεσουάρ, όπως τσάντες αφημένες και παρατηρούμε για τη ρυθμολογία μας το καφέ - κόκκινο φόρεμα οπότε και έχει πολιτική σημασία κι εστιάζουμε στην καταγωγή του στον χρόνο, βλέπουμε τον 19ο αιώνα και βλέπουμε, επίσης Σιδηρόκαστρο Σερρών πολιτισμικά και πολιτιστικά.
Σε αυτόν τον περίγελο, με τη θετική έννοια των ενδυμάτων που παρουσιάζονται περιπαικτικά, επίσης, στο Μουσείο της Πόλεως θα εστιάσουμε στη σημασία του ενδύματος στα δεξιά με γκρι - άσπρο μεταλλικό χρώμα, τούλι στη φούστα και παρατηρούμε έναν πολίτικο σχεδιασμό στο στήθος του πάνω μέρους του φορέματος, βλέπουμε κάπως χυτά να πέφτουν στο ύφασμα, εντυπωσιάζει επίσης, η σούρα στο κέντρον του θώρακα, στέρνου οπότε και βλέπουμε πολιτική Σιδηρόκαστρου Σερρών σχεδιαστικά, μοδάτα.
Αυτό το ένδυμα μας εντυπωσίασε περισσότερο από όλα, το χρώμα του μωβ σε διαβάθμιση, στέρεο, αυστηρό, πολιτικό με ένα σχέδιο όπου το καλλιγραφημένο σχέδιο της γεωμετρίας στην πρόσοψη του είναι λευκό και χαρακτηριστικό μιας παράδοσης στη γυναίκα. Οπότε και χαρακτηρίζουμε το ένδυμα ως Βόρεια Ελλάδα στην πολιτική του Βόλου και τονίζεται ως Πολίτικο στη χάρη και στην ομορφιά.
Σε αυτό το σημείο της συγγραφής, η διδάκτορας Τοπογράφος λαμβάνει το χάρισμα της Πολίτικης στο ένδυμα, σύμφωνα και με την ολοκλήρωση της ρυθμολογίας της κριτικής με εικαστικά που γίνεται στο ιστολόγιο (blog) της ιστορίας της τέχνης. Συνεχίζουμε, όμως την κριτική και λαμβάνουμε υπόψιν το ωραίο χάλκινο καφέ - κόκκινο του φορέματος εδώ, οπότε και βλέπουμε μια ενδυμασία στο ύψος της Πολίτικης ομορφιάς. Μας εντυπωσιάζει η γιρλάντα - πιέτα στο κάτω μέρος και ο τρόπος με τον οποίο η γυναίκα καλείται να το φορέσει και να δείξει τη δύναμη της σε χώρο με άνδρες. Φαίνεται βραδινό και συγκρατημένο.
Για τις ανάγκες της επίσκεψης της έκθεσης εκείνο το απόγευμα των εγκαινίων της στα Παλιά και με το ποδήλατο από την παλιά γειτονιά, φύγαμε και διασχίσαμε την οδό Κανάρη, μεταξύ Κωνσταντά και Γαλλίας οδηγηθήκαμε σε φωτοσυνθέσεις λάμψης στα παρτέρια και στα φυτά της οδού κατηφορίζοντας, τονίζοντας την πολιτική του Βόλου. Μια διαδρομή που συνέχισε στα ύψη του Ξενία ξενοδοχείου στον Άγιο Κωνσταντίνο Βόλου παραλιακά και έμπροσθεν του ιστορικού πανεπιστημίου, παραλιακά στα Ψαράδικα και στις βάρκες του λιμανιού, φτάνοντας στις ράγες του τρένου και βλέποντας, ατενίζοντας το μεγάλο κτίριο του μουσείου.
Εδώ η σκέψη μας οδηγείται σε ένα ανδρόγυνο βλέμμα πάνω και κάτω, επιλέχθησαν δύο χώροι στη μουσειολογία του πρώτου ορόφου με χαρακτηριστικές διακοσμητικές περιδιαθέσεις φωτογραφικών αναφορών, προηγείται η γυναίκα, είναι ρούχα βόλτας στο λιμάνι του Βόλου, στην αυστηρή ζωή του τόπου. Είναι μια μίμηση στο λιμάνι, στην Πολίτικη εντύπωση του τόπου που γέννησε τον πολιτισμό.
Ένα ρούχο ανδροκρατικής περιόδου στιλιστικής διάθεσης άνδρα σε ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Μια νυφική, ίσως σύνθεση, όπου το βλέμμα εστιάζει στη δαντέλα στο πάνω μέρος εκλεκτικιστικής φόρμας 18ου αιώνα οπότε και το βλέμμα πέφτει στην κοιλιά της γυναίκας που το φορά, ένα ζωνάρι σχηματίζεται με ένα μαντήλι στο ίδιο μήκος να πέφτει. Προσδίδει μια χάρη για τη γυναίκα και την εγκυμοσύνη.
Παρατηρήθηκαν ανακατασκευάσματα του μουσείου, τα οποία επιλέχθησαν και ως ευρήματα που πιθανόν υπήρχαν ήδη στον χώρο, βλέπουμε μια ιδέα σχολικής ενδυμασίας, σχολικής ποδιάς στα μπλε των κοριτσιών της πολιτικής των εποχών, ο Βόλος ενισχύεται από αυτήν την άποψη. Πιθανόν υπήρχε ήδη στο πλαίσιο της έκθεσης του μουσείου διότι αφορά στην τοποθεσία του σε μια αίθουσα σχολικής τάξης με παλιά θρανία και καθίσματα, πίνακα και κιμωλίες. Ανακατασκευάσματα της πόλης.
Η έκθεση παρουσιάστηκε ομοιόμορφα χωρίς χρονικές αναφορές και διαδρομές στη βόλτα που κάνεις. Υπάρχουν θετικά στηρίγματα για το παρουσιαστικό των ενδυμάτων, οι γυναίκες της πόλης πολλές στα εγκαίνια να συμπλέουν στο αίσθημα της πόλης στους διαδρόμους και στα μουσεία της περιοχής.
Σαν έκθεση δεν επιδιώκει να συμπλεύσει με το ρηξικέλευθο, το ραγδαία σύγχρονο, επιθυμεί το ποιοτικό, το γυναικείο στυλ, την απόσβεση μιας επιθυμίας της διοργάνωσης να δει η πόλη και ο κόσμος μια τέτοια έκθεση πολιτιστικά και λιγότερο πολιτισμικά. Στον πλανήτη υπάρχουν περιοδικά, εκδόσεις, σχεδιαστές μόδας, ο χώρος της μόδας συνεχώς εμπλουτίζεται και αποτελεί μια προσεκτική έκθεση επαρχίας και πολιτικής ανάδειξης της μικρογραφίας του Βόλου που γέννησε, όμως όλα τα θαύματα.
Μια ρυθμολογία που μπορεί να γίνει πιο σύγχρονη παρακάτω, ξεκινήσαμε έτσι με μια ιστορικότητα, αναφέραμε πολιτική, όπως είναι το Σιδηρόκαστρο Σερρών χαρακτηριστικά, σχέδιο με πολιτική και αυτό το πιο αξιοπρεπές, ευγενικό αίσθημα που απαιτούσε η πόλη, παρά ο κάτοικος της, ήταν υπόχρεος.
Μια ωραία διάθεση σετ ύφανσης σε στοίχιση, τα χρώματα, λευκό ζαχαρί ιβουάρ, κόκκινο θαμπό και φωτεινό ταυτόχρονα επιπλέουν μαζί στον τοίχο της νιότης και της χαράς.
Η "κριτική με εικαστικά" μπορεί να γίνει εδώ συνεχής της προηγούμενης, αν θεωρήσουμε το μπούστο από πάνω σε μαύρο ύφασμα θετικό, διακοσμητικό στις παραλληλίες της σύγχρονης ζωής του Βόλου. Είναι γυναικείο, θα μπορούσαν αυτές οι γαλάζιες πέτρες να είναι γαλανά μάτια στην Παράδοση του Βόλου, αστραφτερά να σημαίνουν πολιτική.
Σε αυτό το μπούστο που εστιάζει η κάμερα, επίσης, θα μπορούσε η γυναίκα που το φοράει να βγαίνει λίγο πριν από την κουζίνα της, τα καφέ στις αποχρώσεις αυτό δείχνουν, μια οικειότητα σε βολιώτικο νοικοκυριό, φέρει μια διακόσμηση. Είναι νεωτερικής κοπής και βλέψης, θα μπορούσε να φορεθεί σε ντίσκο, βραδινή έξοδο. Τα αστραφτερά χρυσά πάνω και κάτω προκαλούν την κλωστή σε ρυθμό. Λουλούδια μικρά και πολύτιμα, επίπεδα στην κλωστή, ογκώδη στο πέτρωμα, από το χρυσό στο χρώμα.
Στη ρυθμολογία που σχηματίζει αφηρημένα ο νους, βλέπουμε μια νεωτερικότητα στο μπλε - σιέλ χρώμα της πολιτικής του Βόλου, όπως αυτή διαφάνηκε στη συγγραφή από την προσωπική ερευνητική δογματική/διδακτορική του 2010. Το φόρεμα σχηματίζει κάποιες κυψέλες, κάποιες καμπύλες όμορφες λευκές, κίτρινες, γαλάζιες, διαφάνειες. Είναι πολύχρωμο περισσότερο στο απόγευμα του ποτού που πίνεις και το φοράς. Είναι πρωϊνό, επίσης για βόλτες στην πόλη της Αθήνας, του Βόλου. Η χάρη πάει στην Αθήνα εδώ.
Εδώ παρατηρούμε τη χρυσή "σχεδιαστική" κλωστή στο μέσον ψηλά στον θώρακα, είναι περίτεχνη, "ηγετική" στο ύφος, μπορεί να φορεθεί από γυναίκα - ηγέτη, να εκφράσει την άποψη της στην πολιτική.
Κάπως προβληματικές, βρίσκουμε τις συνθέσεις των ρούχων οπότε και σκέφτηκαν οι επιμελήτριες της έκθεσης να στήσουν τα ενδύματα προσόψια κατά μήκος του τοίχου που συνοδεύει μουσειολογικά τους ορόφους για την φωτογραφική έκθεση με ιστορική αναδρομή.
Μια ρυθμολογία που θα συνεχίσει για λίγο ακόμη και σε μια σκέψη που θέλει την "κριτική με εικαστικά" πιο παιχνιδιάρικη ακόμη ως εντύπωση γραφής - παιχνιδιού, όμως η λογική των αιώνων μας έβαλε και μας τοποθέτησε στην ηλικία της γυναίκας που φορά τα ρούχα στο αιώνιο πολιτικό στοιχείο της έκθεσης.
Μια έκθεση με τη συνοδεία ενός καταλόγου, φθηνού σε αγορά από το Ίδρυμα Κωστόπουλου στην Αθήνα, μικρού σε δαπάνη και προσφορά στην πόλη. Εγκαίνια με πιοτό και γλυκίσματα σε ποτηράκι σφηνάκι της διαλογής της πόλης και ένα αίσθημα κοσμοπολίτικο στην αίσθηση του επισκέπτη ως επιδίωξη.
Κάπως απύθμενη και ενώ είχε πολλά να δώσει ως τίτλος, ως φορέας τυπικά φιλοξενίας εκθέσεων, όπως το Μουσείο της Πόλεως του Βόλου. Η έννοια "γυρίσματα" από τον τίτλο φέρει πολιτικά νοήματα, φέρνει στο νου τα Τσιπουράδικα του Βόλου, τις ποικιλίες στη σκέψη που στροφάρει ο νους.
Έλειπε η ιστορική αναδρομή όπως προείπαμε, έλειπε η σεξουαλικότητα της γυναίκας της δεκαετίας του '80, αφιερώθηκε με άλλον τρόπο στην παρουσίαση. Η εκρηκτικότητα του στυλ, στο σχέδιο, στη γυναικεία ομορφιά. Βλέπουμε μια διάσπαρτη, σποραδική παρουσίαση στη μόδα της εποχής του Βόλου κατά τον 20ο αιώνα.
Η "κριτική με εικαστικά" δεσπόζει ανάμεσα σε Αστέρηδες, σαν τον Γκέκα και ανθηρά σπαρτά της ζωγραφικής του, όπως την παρουσίασε η πόλη σε γκαλερί και χώρους της. Η γυναίκα είναι όμορφη στα άνθη της.
Θα μπορούσες να θυμηθείς νονές ή θείες σε παλαιά σπίτια και μονοκατοικίες της πόλης και του λιμεναρχείου να φορούν και να δροσίζονται στα μετάξια της εποχής τους, τα χρώματα που φορέθηκαν σε αυλές και νιότες ή νότες που πέρασαν και χάθηκαν αλλά τις μιμούνται. Φορέθηκαν προθήκες στην έκθεση, γυάλινες για να δείξουν κι άλλα κι άλλα κι άλλα, τα πολλάκις του Βόλου πάντοτε.
Κάπως άτροπα στον τρόπο, όμως της παρουσίασης που θέλει τη γυναίκα αριστοκράτισσα στην πολιτική και στον σχεδιασμό της πόλης. Παράδοξες, λοιπόν, γραφές και λέξεις και νοήματα.
Στον δεύτερο όροφο οπότε και επιτρέπεται να το γράψουμε για την οικιακή αίσθηση των παραπάνω φορεμάτων του Βόλου σε έκθεση - ντε! ή α ναι; - βλέπουμε μια πολυχρωμία, οικιακή εργασία, καρό, ματ χρώματα, οι κοπέλες βγαίνουν στα μανάβικα, στους φούρνους, στα μπακάλικα, ως εκεί πάει η χρήση γης στην τοπογραφία της πόλης στην ενδυμασία που βλέπω παραπάνω. Εμπορία και πάλι, έπαιξε το ρόλο της στην πολιτική.
Και με αυτό κλείνουμε για το μεσημέρι της Άνοιξης και της γραφής από το Βόλο, το μάτι είδε λογικά την ιστορία του φορέματος εδώ, καθώς ενισχύεται κι από μια φωτογραφία στο όπισθεν, μια κοπέλα απεικονίζεται στη φωτογραφία. Μια χάρη από κουζίνες, τελειώνοντας, κι ας την υποτιμήσαμε στα χρόνια τα αιώνια...
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment