Για τον μήνα Απρίλιο της φετινής Άνοιξης του έτους 2018 θέλουμε να αναφέρουμε εδώ από αυτό το ιστορικό ιστολόγιο που διερευνά την ιστορία της τέχνης και τα εικαστικά της ως κριτική ότι θα μας απασχολήσει στο πολύπλευρο έργο του αγαπητού σήμερα στην πόλη Giorgio de Chirico η θεματολογία του ως προς τις Πλατείες της Ιταλίας. Ως θεματική και ως καλλιγραφία της αισθητικής της ζωγραφικής της πόλης στην οποία έζησε και γεννήθηκε στο Βόλο του νομού Μαγνησίας, ως θεματική για το φετινό τρίμηνο της Άνοιξης, επιλέχθηκε ο ζωγράφος του υπερρεαλισμού και των μοντέρνων κινημάτων για να αποδώσει το ιστολόγιο (blog) τη λογική της καθημερινής βάσης της ανάγνωσής του. Για τη σεζόν 2017-2018 , λοιπόν κι ενώ τρέχουν τα πιο όμορφα πολιτιστικά στη χώρα μας επιλέγουμε τέσσερις θεματικές αναδρομικές σε κάθε τρίμηνο, οπότε και είδαμε τα Εικαστικά σε μηνιαίο επίπεδο βέβαια, αλλά με αυτά ξεκίνησε το φθινόπωρο της σεζόν, είδαμε την Αρχιτεκτονική - Τοπογραφία για τον χειμώνα, στη συνέχεια βλέπουμε τον Giorgio de Chirico για την άνοιξη και τέλος θα κλείσουμε το καλοκαίρι με το τρίμηνο για την Αισθητική. Αυτές οι τέσσερις θεματικές, λοιπόν μας έδωσαν την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή ξανά με το ιστολόγιο πιο σοβαρά στην προσέγγιση της συγγραφέως - κριτικού - θεωρητικού και διδάκτορα ως Τοπογράφος σε ένα επίπεδο ήπιο και απλά προσεγγιστικό ως προς τις βαθύτερες γνώσεις της. Ακριβώς υπάρχει θέμα διαδικτύου και της πολυπλοκότητας του παγκοσμίως, πόσο μάλλον αν χρησιμοποιείται από την Ελλάδα προς την Ελλάδα εφόσον υποστηρίζεται η ελληνική γλώσσα. Θα επικεντρωθούμε, λοιπόν στις Πλατείες της Ιταλίας για τον μήνα Απρίλιο, οπότε και θα δούμε την ιστορία τους μέσα από την ιδέα της πόλης του Βόλου, αυτό μας ενδιαφέρει ώστε να νιώσουμε απλά το αίσθημα τους στο γνώρισμα της πόλης της Θεολογίας και του φωτός. Τι σήμαιναν, λοιπόν οι Πλατείες της Ιταλίας... Χαρακτηριστικά, μιλάμε γι αρχιτεκτονική, τοπογραφία, κτίσματα, οικοδομικά περιβάλλοντα. Έφερε στο νου του ο de Chirico την αρχιτεκτονική κι ενώ είναι γεννημένος στο Βόλο, οπότε και χαρακτηριστικά αναφέρεται ο σταθμός του ΟΣΕ, σχεδιασμένος κι από τον πατέρα του Εβαρίστο, ώστε να αποφέρει ζωγραφικά τον τοίχο σε όποια του έκφραση στην ιταλική αναγέννηση του υπερρεαλισμού. Μας φέρνει μπροστά σε αρχιτεκτονική, τοπογραφία, μας απασχόλησαν ήδη τον χειμώνα αυτές οι δύο έννοιες, "αριστοκρατικά" εδώ στο παλιό μας ιστολόγιο σήμερα. Πολύ σημαντική η διαπίστωση για το ξεκίνημα της έρευνας, της ζωής του στην πόλη αυτή, στη διάχυση της ιστορίας της τέχνης. Έργα που μιλούν γι αρχιτεκτονική, λοιπόν, για τοίχους και κτίσματα σε περιβάλλοντα που βλέπουν ουρανό και γη, αέρα, αυτά είναι τα στοιχεία της φύσης. Ίσως τη φωτιά τη βάζει η αναγέννηση που επιδιώκει μέσα του από τα θεολογικά εδάφη της πόλης του Βόλου στην περίφημη Ιταλία και έκρηξη της τέχνης, αυτό συνέβη κι επιδιώξαμε το 2012 επίσης. Σε αυτό το επίπεδο η αρχιτεκτονική ορθώνεται, υφώνεται σε τείχη και υψομετρίες παραπλεύρως του διαβάτη της ζωγραφικής του ή του θεατή, του συγγραφέα της τέχνης τους. Σε αυτό βλέπω ένα συναίσθημα, στο τοιχίο το ίδιο, είναι μια μεταφορά τέχνης από τον Βόλο στην Ιταλία, όπου έζησε το συναίσθημα του. Είναι σα να σηκώνει την ηθική του στους αρχιτεκτονικούς τοίχους που πετυχαίνει σε άσπρο χρώμα. Εδώ προτιμήσαμε μια έκδοση για να συνοδεύσει το άρθρο όπως τον Μάρτιο φέτος, το ίδιο και τον Μάϊο. Οι χάρακες του έφεραν τις διαστάσεις, λοιπόν και τα ζωγραφισμένα τοιχία είναι σαν αρνητικά φίλμ που παίρνεις από το φωτογραφείο όταν εμφανίζεις ένα αναλογικό φιλμ. Αυτά τα μαύρα κουτάκια στο πάνω μέρος, τα παράθυρα της εξόδου, οι καμάρες της Ιταλίας ή στα Ψαράδικα της πόλης του Βόλου σε ομιλίες έξω από το ίδιο το κέντρο τέχνης Giorgio de Chirico. Τι σήμαιναν, λοιπόν οι Πλατείες της Ιταλίας... Μια ανορθόδοξη αρχιτεκτονική και αίσθηση τοπογραφίας, που είναι πιο ριψοκίνδυνα επίφοβη στην όψη από τις αιχμηρές γωνίες που σχηματίζουν οι πολιτικές των κτισμάτων που αναπαριστώνται. Οι πολιτικές, λοιπόν των εποχών και οι ζωγραφικές του ικανότητες είναι κάτι άλλο, βαθύτερο στην ιστορία του χρώματος και της τέχνης, αυτά τα άσπρα, τα βαθιά πράσινα, τα ορείχαλκα. Αυτές οι δυσαναλογίες στην οπτική γωνία των ζωγραφικών ικανοτήτων του κάνουν τον ίδιο δογματικό και αρχιτεκτονικό στην όψη, έχει τις γωνίες και τα σχέδια της ζωγραφικής του άποψης στον καμβά, σαν τον Δρυγιανάκη του Βόλου, που είχε αυτόν τον μωβ, πορτοκαλί, ροζ αρχιτεκτονικό περίτεχνο διάκοσμο στον ίδιο. Έτσι μηχανικά τα σώματα ήταν στη ζωγραφική του, σαν κατασκευές από λαμαρίνες ή μέταλλα της εποχής του ή προηγούμενων αιώνων. Η σκιά και το φως του ήλιου στα έργα, η λογική της αναγέννησης στον ίδιο και στον ήλιο, η αγάπη να περπατήσει στην ιστορία της τέχνης, οι πλατείες της Ιταλίας για τον μήνα Απρίλιο να εδραιωθούν στο Βόλο για την πόλη που έζησε και δε θα μάθει κανείς πόσο αγάπησε... Σε μια Ελλάδα ή σε έναν πλανήτη που η ιστορικότητα των προσόψεων των κτισμάτων ή των αρχιτεκτονημάτων θέλει τη γκραβούρα ή το χαρακτικό ή το ζωγραφικό της εποχής να δεσπόζει στην γυαλάδα ή υαλάδα του ήλιου που θαμπώθηκε και κρύφτηκε.
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment