Για τη φετινή Άνοιξη του μήνα Μαϊου του έτους 2018, θεωρούμε σημαντικό να κλείσουμε την ατμόσφαιρα που δημιούργησε το ιστολόγιο (blog) ανοιξιάτικα μέσα από την ιδέα της πόλης του Βόλου και τον σημαντικό στην καταγωγή του στα εδάφη μας, μεγάλο υπερρεαλιστή στην τέχνη, Giorgio de Chirico ή Τζόρτζιο ντε Κίρικο ελληνιστί και μεταφραστικά σε διάθεση. " Η πηγή του Βόλου και το θεαματικό της πόλης φέρνει τον ήλιο σε κίνδυνο, όταν χάνεται στα βάθη του ωκεανού ο ήλιος ο πορφυρός της Αναγέννησης και του κόλπου του Παγασητικού. Τα Καλλιγράμματα ενίσχυαν την αύρα της παραλίας του λιμανιού της πόλης τόσο ώστε να διαδοθεί το πολιτικό της στοιχείο. Το γκρίζο χρώμα άφηνε περιθώριο για πολιτική στο έδαφος, τόσο ώστε ο Giorgio de Chirico ενισχύει την πολιτική του εδάφους, όχι στον Κωνσταντίνο Δρυγιανάκη, όσο στη νεοτάτη δίδα Ελευθερία Στίκουλου. " Αυτά είπε ο πολυσήμαντος στην Ιδέα μου για την ιστορία της τέχνης ζωγράφος Τζόρτζιο ντε Κίρικο σε ένα επίπεδο που καταρτίζομαι ικανή να μεταφέρω εδώ το πνεύμα του. Ίσως φανεί γελοίο να τιθασεύσουμε τα πλήθη με τον μοντερνισμό της εικαστικής άνθησης της πόλης του Βόλου και θα προχωρήσουμε. Θα ενισχυθεί η πολλαπλότητα της αφαίρεσης " στο ήθος της ηθογραφίας της πολλαπλότητας του ήθους " μέσα από τα ήθη και τα έθιμα της Βόρειας Ελλάδας. Στην πολιτική του ο Βόλος κρατά την εθιμοτυπία σε ένα επίπεδο που ζητείται αγοραστικά στο κοινό να τιθασεύσει την αγοραία ή αγοραστική ικανότητα του Βολιώτη ως δημότη και να εκκρεμεί μια πολλαπλότητα στη διαύγεια του "είναι" του. Σε ένα ιδίωμα όπου ο Δρυγιανάκης δεν ήταν η πολιτική του τόπου του Στίκουλου, ήταν η διαύγεια για να εξαιρέσεις την πολιτική του τόπου στα χρόνια της καταστροφής, όπως "η Μικρασιατική πόλη των δεινών του πολέμου" στα επίπεδα Μητσοτάκη, όπως λέχθηκε ή επιλέχθηκε. Σε ένα επίπεδο που η εκκολαπτόμενοι αγοραίοι έφηβοι της πόλης, Διαμαντής και Σωτήρης αφήνουν την επιθυμία του στη μεγαλόχαρη του Σιδηρόκαστρου Σερρών, στη 2012, στην κόρη του Σωτήρη, Ελευθερία. Θα δούμε λοιπόν, μια αφήγηση στη 2012 δογματική/διδακτορική όπου η μοντέρνα τέχνη στα εικαστικά επιδιώκει το πρόσωπο της νεανίδος της προσωπικότητας στα λιμανάκια της Καλούτσα Βασιλικής τότε που ως αγοράκια αφήνανε το δεκαρικάκι τους στα Τσιπουράδικα. Το 2012 φάνηκε ροδαλό στο άγαλμα Ηρώων στο παραλιακό μέτωπο τότε που τα λόγια ήταν πολιτική για λεξιλόγια, τότε που ο Σωτήρης και το δεκαρικάκι του το άφηνε στο Τσιπουράδικα με Τ κεφαλαίο για το Θεολογικό επίπεδο του παγκόσμιου πλανήτη. Το 2012 θα περιγράψει τα Καλλιγράμματα του κέντρου τέχνης με την ονομασία Giorgio de Chirico. Θα επιτρέπει με ποινικό στο βλέμμα στην αισθητική στη γυναίκα με το ροδαλό στοιχείο στα χείλη να μιλάει για πρωτοπορία στη μουσική του Βόλου, του τόπου, του μέρους, του θρήσκου σε όλα επί της Μητσοτάκη πολιτικής δογματικής στο Βόλο τον απέραντο της πόλης των αστεριών και του Νίκου Κυριαζόπουλου. Θα αφήσουμε τα Καλλιγράμματα να μιλήσουν στα αστέρια όπως ο αστερισμός ήλιος έκανε στον Στίκουλο της φόβης, της νιότης, της διάπλασης του βλέμματος, στα πόδια της νεαράς Ελευθερίας Στίκουλου στην πόλη του Βόλου που ζωγράφισε η Ουρανία Καλαμποκά και η παιδική ζωγραφική είδε το θαύμα του Γιάννη Παπαϊωάννου, στην Κάκη Μπαξεβανίδου όχι θεματική στη διαλεκτική της παιδικής τέχνης, ζωγραφικής. Επί πόλης και αξιοθαύμαστον το κορίτσι στη Δικτατορία της πόλης του Στίκουλου. Συγχαρητήρια Χρύσα Δραντάκη, του Βόλου τα Εικαστικά. Τα Καλλιγράμματα της πόλης του Βόλου στα Εικαστικά. Ο ήλιος δύει. 2012, ας ξεκινήσει.
Κάποια λόγια για να ξεκινήσει η κριτική στη θεματογραφία του μήνα κι ενώ αφήσαμε ένα λεκτικό δρώμενο, στο οποίο φαίνονται πιο πάνω στοιχεία πολιτικής, ένα πέρασμα στις δεκαετίες, φαίνεται από τη μία η ιστορική πλευρά της οικογενείας του Θεολογικού του Βόλου, τα πρόσωπα της και από την άλλη το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό της περιοχής με έμφαση στα Εικαστικά. Τα Καλλιγράμματα είναι χαρακτηριστικά ορισμένα σχέδιο του Ντε Κίρικο που φαίνονται σαν ήλιοι με κυματιστή γραμμή και πολλές ακτινωτές γραμμές. Φαίνονται είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά σε ενδιαφέρον τόσο τοπογραφίας της αναπαράστασης όσο και αρχιτεκτονικής αυτής. Είναι μάλιστα, ένα στοιχείο στατικό στον πίνακα, στέκει πάνω σε ξύλινα καβαλέτα ή συνδέεται με τύπου καλώδια και αυτά τα υποστηρίγματα πατούν στο έδαφος, ώστε ο ακτινωτός αυτός σχεδιαστικός ήλιος να εξέχει και να βρίσκει το ύψος του. Σε αυτό το άρθρο επιλέχθηκε να τοποθετηθεί μια εικόνα ψηφιακή από κάδρο γυάλινο σε αρχεία του διαδικτύου, είναι εύρημα στο internet. Είναι διακοσμητική η παρουσία της εδώ. Οι ήλιοι αυτοί, λοιπόν, κάνουν σχόλιο εσωτερικά στο έργο, είναι φειδωλοί, που σημαίνει ότι δεν μιλούν πολλοί, αλλά είναι σημείο κριτικής στον πίνακα. Προβάλλουν σαν ξέφωτο εδώ κι εκεί στα σημεία του πίνακα που τα βλέπουμε. Είναι αισιόδοξα τα μηνύματα του στα έργα τέχνης, είναι στοιχείο καρικατούρα, φαίνεται μάλιστα και με μία αστεία άποψη, προβάλλουν εδώ κι εκεί. Είναι καυστικό στοιχείο του πίνακα, είναι ήλιος άρα καίει, άρα οτιδήποτε τον περιβάλλει είναι διαδραστικό μαζί του, αποκτά συναίσθημα στα εικονικά γειτονικά στοιχεία το έργο. Στους πίνακες, λοιπόν, φαίνονται διπλά τα στοιχεία του ήλιου αυτού που φέρει την ονομασία Καλλίγραμμα, ένας πιο μαύρος σκοτεινός σε βάθος και προοπτική κι ένας πιο φωτεινός κίτρινος. Στο Βόλο τα Καλλιγράμματα σημαίνουν το έδαφος, ακουμπούν στην πολιτική του, με τις μύτες που λέει και η έκφραση για τις μπαλαρίνες ή τους επίφοβους. Είναι μια αναπαράσταση στο γελοίο του σουρεαλισμού που επιδιώκει ο καλλιτέχνης, κάνει δηλαδή μια παρουσίαση με αυτά τα ζωγραφικά στοιχεία στον Βόλο που γεννήθηκε, τα επιδεικνύει. Κοιτάζουν την πόλη, έτσι μας λέει η κριτική στη σκέψη. Είναι αστεία σχεδιασμένα επειδή φέρουν πολλές καμπύλες τριγύρω και ακτινωτά. Μπαίνουν έτσι αιχμηρά στον πίνακα εδώ κι εκεί, έχουν κάτι τραγελαφικό, ειρωνικό. Το κίτρινο χρώμα είναι η ακτινοβολία του. Μας αρέσει η λέξη, είναι καλλιγραφική, υποδηλώνει ποιητικά τον σχεδιασμό της εικόνας του ήλιου στα έργα. Είναι ιδεατή λέξη, προσδίδει ιδέα, πολιτισμική λέξη, πολυπολιτισμική στο κίτρινο της.
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment