Παρατήρηση στη δημόσια Γλυπτική του Βόλου, Άγαλμα Ηρώων - Άνοιξη, Απρίλιος 2018

Έτος 2018_Άγαλμα Ηρώων Παραλιακό Μέτωπο Βόλου ( Αρχείο Ελ. Στίκουλου )

Έτος 1941_Ελλάδα: χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο (Αρχείο ΔΗΚΙ )

Η μελέτη στο θεωρητικό λεκτικό εικαστικό δρώμενο της περιοχής ολοκληρώνεται και θεωρούμε ότι μας ενδιαφέρει η τελευταία δημοσίευση που έγινε κατά τη χθεσινή ημέρα για τις ανάγκες της κριτικής σε δύο φωτογραφικά αρχεία εποχής, όπως και θα θεωρηθεί η φωτογραφία του έτους 2018 και μια νέα για την καθημερινή διάταξη του γεγονότος από το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης, η οποία ακολουθεί. Για τη σημερινή εξέλιξη της έρευνας, λοιπόν, θα θεωρήσουμε ότι η συνέχεια της σκέψης θέλει το "εσωτερικό" του αγάλματος Ηρώων στην παραλία του Βόλου να το διαπνέει με δύο πνευμονικά στοιχεία αριστερά και δεξιά που φαίνονται σαν χαρακτικό εποχής, οπότε και σήμερα θεωρούμε ότι η ιδέα αυτή διαμορφώνεται σε δύο πράσινα φύλλα φυτού εσωτερικού χώρου, δηλαδή αντί για δύο μικρούς πνεύμονες, βλέπεις δύο φύλλα πρασίνου αριστερά και δεξιά, οπότε και έχουν ένα μικρό κορμό ή κλωνάρι να τα ενώνει με μικρότερα φύλλα επίσης. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι από μια βιολογία και ιατρικής αισθητικής ερευνητικής χαρακτική εντύπωση περνάμε σε μια άλλη βιολογία και χαρακτηριστικά που συνδέονται με τη ζωή και την ελευθερία της αναπνοής του ανθρώπου, δύο πράσινα φύλλα. Θα μπορούσε να είναι φύλλα δέντρου στην ποικιλία "πόθος", ένα φιλόδεντρο σαν κισσός.  Θα μπορούσε να είναι διφενμπάχια φύλλα, άλλη ποικιλία φυτού. Μας δίνει και πάλι αυτή η αισθητική μεταφορά μια ιδέα από γκραβούρα ή χαρακτικό εποχής με ενδιαφέρον βιολογίας και ακριβούς μελέτης. 

Ολοκληρώνοντας αυτό το θεωρητικό εικαστικό λεκτικό δρώμενο θεωρούμε ότι η επόμενη φωτογραφία θα μας κάνει να αναζητήσουμε τις τρεις πολιτικές γραμμές που επιζητούμε σε καθεμιά από τις πολλαπλές εδώ της ιταλικής Κατοχής και κατά την περίοδο 1940-1944 από το αρχείο ΔΗΚΙ. Αναζητούμε στην εικόνα την πολιτική της Βόρειας Ελλάδας, τη δογματική της Βορειοελλαδίτικης στην πολιτική της Β. Ελλάδας και τέλος, την πολιτική Σιδηρόκαστρο Σερρών. Εδώ παρουσιάζεται μια ασπρόμαυρη εικόνα αρχείου κι εμφάνισης εποχής πιθανόν σε σκοτεινό θάλαμο, πόσο δύσκολο εκείνα τα χρόνια, και βλέπουμε ως λεζάντα σε μια κατακραυγή που προκαλεί το ιδεώδες του πολέμου να θεωρεί την Ελλάδα ως χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο. Είναι του 1941 και μας συγκινεί το στοιχείο της σύνθλιψης και εγκατάλειψης του τοπίου και της γειτονιάς που βλέπουμε. Μάλιστα, υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο εφόσον υπάρχουν στρατιώτες στο έδαφος της εικόνας. Οι τρεις πολιτικές που αναζητούμε εδώ, λοιπόν, υπάρχουν στις εξής ιδέες. Η πολιτική της Β. Ελλάδας υπάρχει στη λογική της κατεστραμμένης ντόπιας αρχιτεκτονικής και τοπογραφίας που σχηματίζουν οι κατοικίες, βλέπεις τις στέγες αριστερά και δεξιά πάλι σε μια χαοτική κατάσταση γκρεμίσματος και βομβαρδισμών. Συνεχίζοντας στη δεύτερη πολιτική άποψη της βορειοελλαδίτικης, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει στο φως του τοπίου κατά τη φωτογράφιση του στα ερείπια αυτά της γειτονιάς, φαίνεται η κούραση στην στατικότητα των στρατιωτών σε σημεία, δηλαδή στις προσόψεις των μικρών κτισμάτων, στα δοκάρια στο εμπρός της εικόνας, στο φως του ήλιου που τα διαπερνά. Εκεί τη θέλει η κριτική. Το Σιδηρόκαστρο Σερρών υπάρχει στο έδαφος που ανασηκώνει τα ερείπια σε όλο το μήκος και πλάτος της εικόνας, κάτω από τα συντρίμμια υπάρχει όγκος, κάτι θάβεται. Δημιουργεί ομαλότητες, διαπλάσεις του εδάφους.

Μια ρήξη σημαντική υπάρχει στο σύνολο των δύο εικόνων, μια ένταση από την ασπρόμαυρη, μια ενόχληση στο άγαλμα...

Δική σας,

Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue