1.6.18

Παρατήρηση στην Αισθητική - Καλοκαίρι, Ιούνιος 2018 - Βόλος



Η ζωγράφος Isabelle Fein είναι η εικαστική πρόταση - εκδοχή που μελετούμε το φετινό καλοκαίρι του έτους 2018 προτείνοντας ως ερευνητική της εποχής την έννοια "αισθητική", η οποία θα μας απασχολήσει όπως μας απασχόλησαν τα εικαστικά από το φθινόπωρο, η αρχιτεκτονική - τοπογραφία για τον χειμώνα και ο Giorgio de Chirico για την άνοιξη. Θα επικεντρωθούμε σε μια συγκέντρωση γύρω από την αισθητική για το καλοκαίρι, κλείνει όμορφα η σεζόν για τα έτη 2017 - 2018, οπότε και η συγγραφή σημείωσε πρόοδο στην οργάνωση, στη σκέψη, στη συναισθηματική της ισορροπία, ιδέες και έννοιες της παιδαγωγικής της πόλης για μια νεαρή κοπέλα που τη ζει ως γυναίκα. Αφορά, λοιπόν μια βιωματική εμπειρία ξεκούρασης η γραφή σε αυτό το ηλεκτρονικό μέσο του υπολογιστή κι ενώ συνδεόμαστε στο ιστολόγιο (blog). Αποτελεί εναπόθεση της ψυχής μας και της καρδιάς μας. Θελήσαμε να επιδείξουμε τη συνέχεια της κριτικής και της κρίσης μέσα από ένα έργο της ζωγράφου Isabelle Fein, η οποία εμφανίστηκε στην Ελλάδα περί το 2010 σε ατομική έκθεση της ιδιωτικής γκαλερί με την ονομασία Gazonrouge στην έδρα της στην περιοχή της Αττικής, Κυψέλη με τίτλο έκθεσης "Seriously Unterwegs". Μια ζωγράφος ήρεμη, γλυκιά, ευπαθής στο χώρο των εικαστικών και της σύγχρονης τέχνης, η οποία δέχεται να παρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό μέσα από μια επιδίωξη για παγκόσμια απήχηση και έρευνα στο είδος της ζωγραφικής - σχεδίου. Για την αισθητική, λοιπόν που θα αναλύσουμε με δύο λόγια και πώς ταιριάζει στο ζεστό πνεύμα για το καλοκαίρι φέτος, αισθανόμαστε μια αναδρομή στο χρόνο ενώ εναποθέτουμε αυτά τα λόγια δημοσίως, αισθανόμαστε την έλξη στην τέχνη εκείνων των χρόνων κι ενώ έχω ξεκινήσει την προσωπική μου, φανταστική, πειραματική διαδικασία του 2010 - 2012, η οποία και άφησε εποχή στο συναίσθημα όλων από Βόλο σε Αθήνα. Νιώθουμε, λοιπόν με την καταγωγή μας στο Βόλο και με όλη τη διδακτική που διέπει τον νομό της κεντρικής Ελλάδας, μια ευχαρίστηση, μια ξεκούραση, μια ξεγνοιασιά στο σβέρκο, κάτι η κόπωση των τελευταίων χρόνων εν αναμονή της πολιτικής της Ελλάδας, κάτι η ιστορική πόλη με τα προβλήματα των κατοίκων, κάτι η συναισθηματική υγεία από τις περίπλοκες και άχρηστες εξελίξεις που νομίζει ότι ζει ο σύγχρονος άνθρωπος στον πλανήτη, όλα αυτά συνέβαλλαν στη μελέτη της αισθητικής. Επιλέχθηκε για τον Ιούνη του φετινού καλοκαιριού η εικόνα της Isabelle Fein για να ειπωθούν δύο λόγια αισθητικής. Μας αφορά η αισθητική του χώρου και του χρόνου, στον οποίο παρουσιάζεται η γλυκιά αυτή ζωγράφος. Πρόκειται για την έδρα της γκαλερί στην Κυψέλη, στην οδό με την ονομασία Κυκλάδων που ζωηρεύει τη φαντασία του περίεργου, του επισκέπτη. Πρόκειται για μια μονοκατοικία, εργαστήριο της οικογένειας Σπιτέρη όπως μελετήθηκε τη δεκαετία του 1950 από τον μηχανικό της εποχής Αριστομένη Προβελέγγιο. Πρόκειται για ένα από τα πιο μοντέρνα αρχιτεκτονήματα στο έδαφος κι ενώ μας έχει προκαλέσει ήδη και το θεολογικό επίπεδο του Βόλου το έχει εισάγει στην προστασία κι έρευνα του απ' όπου και ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε η δογματική διδακτορική του 2012 στη συγγραφή αυτού του κειμένου για τη μελέτη της ιστορίας της τέχνης. Πρόκειται για μια μονοκατοικία την οποία αγόρασε ο μηχανικός Διονύσης Σοτοβίκης μετά το 2000 και ολοκλήρωσε με μια ιδιαίτερη ανακαίνιση οπότε και παραχωρήθηκε στη φιλόδοξη γκαλερίστα Λωραίνη Αλιμαντίρη για τη συνέχιση της λειτουργίας της γκαλερί της σε άλλο σταθμό του κέντρου της Αθήνας, στην "κοσμοπολίτικη" Κυψέλη της Μεταπολίτευσης. Μια κατοικία που σίγουρα συγκέντρωσε πλήθος πνευματικού κόσμου στο έδαφος της με μύρια συζητήσεων και διαλόγων μεταξύ διακεκριμένων για την εποχή ανθρώπων της τέχνης και των επιστημών. Μια περιοχή με πλήθος ζωής και συναθροίσεων σε πολύ υψηλό επίπεδο για την εποχή της, όπως και σήμερα ρημάζεται ή έχει εγκαταλειφθεί από την κοινωνική μέριμνα της πολιτείας. Μια γκαλερίστα η οποία μας απασχολεί εκείνη την περίοδο του 2010 ως το σημείο που διερευνά και προβάλλει εύστοχα την ήρεμη αυτή ζωγράφο, μέχρις εκεί και πολλά μπορείς να πεις φυσικά στη συνέχεια. Περιορίζουμε δηλαδή, την πολιτική Αλιμαντίρη στο σημείο στο χρόνο που επιθυμεί να επιδείξει την οικειότητα της εντός αυτού του ιστορικού χώρου σε μια φιλοξενούμενη ζωγράφο του άφταστου ονείρου και της ζωής στο εξωτερικού. Εκείνη την περίοδο λοιπόν, του χειμώνα του 2010 ορίσαμε ένα όριο στην έρευνα κι ενώ ήδη κατείχαμε πολύ υψηλά την άποψη για την πολιτική πολλών προσώπων στον πολιτισμό, περιορίσαμε ιστορικά με δογματική την παρουσία τους στη σκέψη και στην έρευνα για να δούμε και πιο ιστορικά, πιο πίσω στους αιώνες, για να καταφέρουμε να φθάσουμε στον 16ο αιώνα, περί το 1500, να και η δημιουργία της Mona Lisa. Τα λόγια μέχρις εδώ, λοιπόν μπορεί να σημαίνουν μια ανάλυση όπου μας βλέπει το κείμενο στην παράγραφο του βιβλίου του Χέγκελ για την αισθητική στο αρχείο μας, με τίτλο "Η Αρχιτεκτονική τέχνη συμβολική", δηλαδή όλα αυτά τα παρελθοντικά συναισθήματα εξηγούνται από μια πηγή κειμένου σε αυτό το κεφάλαιο, άρα τι προσδίδει στην ανάγνωση και στην πράξη, ενέργεια που ακολουθεί, όπως είναι αυτή η γραφή τούτη την ώρα. 

Για να εμβαθύνουμε, λοιπόν, για να γίνουμε πιο ειδήμονες στο θέμα του καλοκαιριού που επιλέχθηκε να είναι η "αισθητική" μέσα από μια φιλοξενία ψηφιακής μορφής σε εικόνα από έργο της ζωγράφου Isabelle Fein. Καταρχάς, επιλέχθηκε αυτή η εικόνα ανάμεσα στο σύνολο του αρχείου κι ενώ επιλέξαμε τρεις πιο ειδικά και αυτή είναι η τελική, μας έβγαλε κάτι συναισθηματικό, αυτό αρκεί έχοντας ανάγκη από υγεία και όχι εξωτερικές, ακραίες διαταραχές που προκαλούν οι άνθρωποι από την πολιτική. Το κείμενο του κεφαλαίου που αναφέραμε ξεκινά στη σελίδα 37 του βιβλίου, το οποίο έχει λευκό και πράσινο χρώμα εξωτερικά και έχει αγορασθεί εις την Αθήνα κάποια χρόνια πριν, είναι σαν τα παλιομοδίτικα ρούχα, τα "δεύτερο χέρι", είναι στο σύνολο μιας τέτοιας ζωής που έδειξε η Νεωτερικότητα σε μια σπλαχνική εκδοχή της στον κόσμο της τέχνης στην Αθήνα κι ενώ η καταγωγή βλέπει στο Βόλο, σύνολο πραγμάτων, λοιπόν, από πρώτο ή δεύτερο χέρι σε χρήση, έτσι και τα φθηνά αγορασμένα βιβλία. Στη σελίδα αυτή, το βλέμμα δογματικά έτσι όπως πλανάται από την πολιτική έπεσε στις λέξεις "έργο τέχνης", "πνεύματος" και "εαυτός", όπου με μια πρόταση θεωρούμε ότι στη σύνδεση τους σημαίνει ότι η αναγνώστρια δηλαδή εγώ σημαίνω ως "έργο τέχνης του πνεύματος στον εαυτό μου", με λίγα λόγια ταιριάζει το φανταστικό ιδίωμα της Ritsa Blue στα Μουσικοεικαστικά (copyright όρου: Ελευθερία Στίκουλου), οπότε το δεχόμαστε το βλέμμα της ανάγνωσης δογματικά. Στη συνέχεια κι ενώ ολοκληρώσαμε το κείμενο που ξεκινά στη σελίδα 37, συνεχίζει στις 38, 39. Μας βοήθησαν τα συμφραζόμενα των παραπάνω εννοιών για την κατανόηση της διαλεκτικής του κειμένου με την εικόνα.

Για την αισθητική, λοιπόν, που μελετούμε κι ενώ έγινε λόγος ήδη για τον Προβελέγγιο, μηχανικό του κτιρίου της έκθεσης, θα πούμε με λίγα λόγια τι σημαίνει η επανάχρηση της εικόνας της Fein από αυτό το μέσο του ιστολογίου που ιστορικά έχει προστατεύσει μια εποχή στη μελέτη της ιστορίας της τέχνης. Καταρχάς, επαναεπιλέγεται μια εικόνα ενός αυθεντικού έργου τέχνης που έχει ξαναεκτεθεί, το φέρουμε λοιπόν σε θέαση ξανά το 2018 από το 2010. Τι βλέπει η αισθητική εδώ... Βλέπει στα δύο χρώματα της εικόνας, κόκκινο και γαλάζιο ως πρωτοπορία, βλέπει στη σκιά στο δεξί μάτι μια μαύρη γκρι διαγράμμιση ως διαστημική, βλέπει αυτά τα δύο μέρη να εισάγονται στα παραδοσιακά του Βόλου, δηλαδή Πρωτοπορία από αυτά τα μέρη του έργου και Διαστημική από αυτό το μέρος του έργου και τα δύο εισχωρούν αισθητικά σε ένα έδαφος της Παράδοσης του Βόλου, οπότε και μας ενδιαφέρει ο χρόνος και το πέρασμα από το 2018 της επανέκθεσης στο 2010 της πρώτης θέασης, για να είναι αυτό μια τομή, μια αναδίπλωση δηλαδή, οπότε και ο Προβελέγγιος επί του εδάφους ιστορικά ως αρχιτεκτονική δείχνει στο έργο της Fein που εκτίθεται στο έδαφος το τιρκουάζ μπλε χρώμα στο φόντο, τον ελκύει δηλαδή αυτή η απόχρωση που παίρνει το χρώμα στην πολιτική του. Αυτή είναι μια από τις πολλές κι ελάχιστα απαιτητικές διαδικασίες μεθοδολογίας κριτικής της τέχνης που δίνουμε στο αναγνωστικό κοινό. Επομένως, αν είναι ζητούμενο να απαντήσουμε ποιά είναι η αισθητική που προκύπτει σήμερα μέσα από μια κριτική διάθεση επί του εδάφους, ο Προβελέγγιος υπάρχει στη Fein, δέχεται να υπάρχει καλύτερα, θα μπορούσε να μην εμφανιστεί η θέληση του, η πολιτική του, φαίνεται σε αυτό το όμορφο γαλάζιο τιρκουάζ στο φόντο. Αυτό αναβλύζει αισθητική και έννοιες, αυτό μας αρκεί. 

Δική σας,

Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue

No comments: