Σήμερα στην Ελλάδα αναζητούμε πολύ σοβαρά μια διάσταση έπους στο θέμα της θεματικής της Ελλάδας για τα Μουσεία, το θέμα είναι πώς στην Ελλάδα αναζητούμε μια παλίμψηστη δικαιοκρατία στο θέμα της Πολιτικής Βόλου, για να θεωρηθεί πώς επιζητούμε μια διάθεση, οπότε το μέλλον της χώρας μας είναι σαφές στην αποικιοκρατία. Συμμετέχοντας, λοιπόν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος απασχολεί κάλλιστα την υπογράφουσα εδώ και σε αυτήν την κοπτική της διάθεση πώς μπορούμε να ορίσουμε μια αισθητική. Δηλαδή, μιλώντας για αισθητικά πεδία πώς μπορούν να θεωρηθούν τα μικρά παιδιά, δηλαδή δεν εννοείται μια παλίμψηστη γραφή όπως αυτή κάποτε του blog να θεωρείται μελιταία. Με λίγα λόγια είναι μια Πατροπαράδοτη συνήθεια αυτήν η εκκολαπτόμενη συνήθεια του Ελλήνα, ώστε να θεωρείται Πολιτική. Ο Βόλος, λοιπόν σαν ένας Λιμένας Βόλου για τη Νομική επιστήμη επικροτεί μια διάθεση παλίμψηστου σκοπού στα τεμνόμενα της Ελλάδας, για να θεωρηθεί πώς αποδοκιμάζει όπως έκανε πάντοτε με την ειρωνία του. Ειδικά, λοιπόν στον τομέα της Τέχνης, είναι πολύ δεδομένο ο καλλιτέχνης εδώ της φωτογραφίας αυτής του Μπενάκη των Κοκκίνου και Κούρκουλα, Μαρίας και Ανδρέα αντίστοιχα πράγματι να θεωρήσει πώς δεν είναι λογική η διάθεση της Ελλάδας, δηλαδή αν κρίνουμε πώς μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική του Adams. Δηλαδή, μιλάς για AnseltAdams τέχνη, για να θεωρηθεί πώς βοηθά πρόσκοπτα και πρόσκοπα μια νεαρά κάποτε πρόσκοπος των Εύζωνων Πουλιών της Βολιώτικης παρέλασης τα νέα παιδιά, για να υπάρχει και σήμερα ζητούμενη αισθητική με την οί μασούρ πλεξίδες στα αχαυνά τους, τον τζάκο στα αμάνικα και το γραφτό σχέδιο να τονίζει τη γραφή στο σχολείο.
Δική σας,
Ελευθερία Στίκουλου - Ritsa Blue
No comments:
Post a Comment